Door parallellen te trekken tussen inzichten uit het verleden en de COVID-19-crisis, is het duidelijk dat het lockstep-fenomeen in volle gang is. Mijn laatste artikel gaat in op profetische waarschuwingen en de erosie van vrijheden, in navolging van discussies uit de video van Harry Vox uit 2014.
In een griezelige onthulling die rechtstreeks uit een sciencefictionroman lijkt te komen, zijn profetische inzichten uit het verleden nu angstaanjagend relevant te midden van de aanhoudende COVID-19-pandemie. Terugkijkend op een interview uit 2014, waarin Harry Vox inzichten deelde die nu de huidige stand van zaken weerspiegelen, is het absoluut noodzakelijk om ons te verdiepen in de implicaties van wat werd voorzien.
Te midden van onzekerheid en angst probeerden stemmen zoals die van Vox door de sluier van zelfgenoegzaamheid heen te prikken. Hij schetste een dystopisch scenario waarin autoritaire maatregelen in elk aspect van het dagelijks leven zouden doorsijpelen, vergelijkbaar met een “sleepnet” dat inbreuk maakt op persoonlijke vrijheden. Maatregelen zoals bodychecks bij supermarkten en intensiever toezicht door burgers werden voorspeld, wat huiveringwekkend resoneert met de realiteit waarin we nu leven.
De parallellen die worden getrokken tussen de woorden van Vox en het huidige mondiale landschap zijn opvallend. Het rapport van de Rockefeller Foundation, waarnaar in het profetische gesprek wordt verwezen, legde een blauwdruk vast voor maatschappelijke controle in het licht van crises, waarbij de nadruk werd gelegd op de erosie van individuele vrijheden omwille van de collectieve veiligheid. De geleidelijke acceptatie van verscherpt toezicht en overheidscontrole, onder het mom van veiligheid, klinkt alarmerend vertrouwd.
Terwijl we door deze tumultueuze tijden navigeren, wordt het duidelijk dat de zaden van autoritarisme lang voor de opkomst van de huidige pandemie werden gezaaid. Gebeurtenissen zoals 9/11 dienden als katalysatoren voor de uitbreiding van de staatsmacht en schiepen een precedent voor de uitholling van burgerlijke vrijheden in naam van de nationale veiligheid. Nu, te midden van een wereldwijde gezondheidscrisis, ontstaan vergelijkbare patronen van machtsconsolidatie en burgercontrole.
Het idee dat burgers vrijwillig afstand doen van soevereiniteit en privacy in ruil voor veiligheid en stabiliteit is een bittere pil om te slikken. Het druist in tegen de fundamentele beginselen van vrijheid en democratie, in navolging van de waarschuwende woorden dat het opofferen van vrijheid voor veiligheid geen van beide oplevert.
Bovendien roept de onthulling van documenten zoals het National Security Memorandum van 1974 en het patent van de CDC op ebola verontrustende vragen op over de ware bedoelingen van de machthebbers. Concepten als ontvolking en het bezit van ziekten onderstrepen een donkerdere onderstroom onder de façade van welwillend bestuur.
Te midden van de sombere voorspellingen ligt er echter een sprankje hoop. De oproep tot actie is duidelijk: verzet je tegen apathie en organiseer je voor verandering. De heersende klasse heeft misschien haar agenda’s, maar ze zijn niet onoverwinnelijk. Door collectieve actie en een weigering om toe te geven aan zelfgenoegzaamheid, kan het tij worden gekeerd.
Kortom, het lockstep-fenomeen dient als een ontnuchterende herinnering aan de kwetsbaarheid van onze vrijheden en de verraderlijke aard van ongecontroleerde autoriteit.
Alleen door waakzaamheid, solidariteit en toewijding aan gerechtigheid kunnen we hopen een toekomst te smeden waarin vrijheid triomfeert over tirannie.■
Dictators verdoemen landen tot een cyclus van onderdrukking en uitbuiting. Beatrice’s verhaal van veerkracht en Professor De Wever’s inzicht herinneren ons eraan waarom dictaturen de wereld niet kunnen redden. Ontdek meer op vrijheidsberoving.nl en laat ons streven naar een rechtvaardige toekomst.
Te midden van de chaos van internationale politiek en de schaduw van dictaturen uit het verleden, klinken de woorden van Beatrice Corpelijn als een krachtige herinnering aan de verstrengeling van geschiedenis en hedendaagse realiteit. Haar verhaal, doordrenkt met ervaring en veerkracht, werpt een scherp licht op de parallellen tussen het tumultueuze verleden van Congo en de huidige crisis in Oekraïne.
“Zelenski wacht hetzelfde lot als dictators uit het verleden,” waarschuwt Beatrice onheilspellend, haar stem doordrenkt van de bittere lessen van de geschiedenis.
Als een getuige van de val van het regime van Joseph-Désiré Mobutu en de daaropvolgende turbulentie onder Laurent-Désiré Kabila, spreekt Beatrice met een diepgaand begrip van politieke onrust en machtsdynamiek. Haar woorden resoneren met de echo’s van dictatoriale ondergangen, een sombere herinnering aan de voortdurende cyclus van onderdrukking en uitbuiting.
Het verhaal van Beatrice overstijgt echter de grenzen van haar eigen ervaringen en raakt aan bredere thema’s van geopolitieke manoeuvres en economische exploitatie. Ze onthult de duistere rol van westerse mogendheden die dictators steunden in ruil voor toegang tot waardevolle natuurlijke hulpbronnen, een cyclische relatie van uitbuiting die de bevolking van Afrika heeft gekweld.
“Er worden vaak oorlogen gevoerd om toegang te krijgen tot deze hulpbronnen,” merkt ze scherpzinnig op.
Haar verhaal neemt een kritische wending als ze een licht werpt op de rol van multinationale ondernemingen bij het bestendigen van economische uitbuiting in Afrika. Met een mengeling van frustratie en passie veroordeelt ze de acties van deze entiteiten, wier winstbejag ten koste gaat van de verarmde bevolking van het continent.
“Multinationale ondernemingen profiteren van de exploitatie van onze hulpbronnen,” verklaart ze gepassioneerd. “Ze laten ons land leegbloeden terwijl onze mensen lijden.”
Terwijl het gesprek zich ontvouwt, duikt Beatrice dieper in het onderling verbonden web van politiek, macht en winst. Ze vertelt hoe dictators als Mobutu en Kabila niet alleen pionnen waren die ze zelf hadden gemaakt, maar instrumenten van grotere geopolitieke agenda’s, gemanipuleerd door externe krachten voor hun eigen doeleinden.
“Saddam Hoessein, Kadhafi... Ze waren allemaal het slachtoffer van dit spel,” merkt ze bitter op.
Deze verhalen, verstrengeld in de geschiedenis en huidige realiteit, werpen een verontrustend licht op de keerzijde van machtsmisbruik en uitbuiting in de wereld. En terwijl Beatrice haar stem laat horen, resoneert elders een andere boodschap.
“In een tijd waarin de wereld geconfronteerd wordt met immense uitdagingen, rijst de vraag: kan een dictator de wereld redden?” vraagt Professor Dr. Bruno De Wever. Zijn woorden, te midden van de herinneringen van Beatrice, vormen een echo van waarschuwing, een oproep tot reflectie.
De geschiedenis heeft ons geleerd dat dictators niet alleen inefficiënt zijn, maar ook destructief voor samenlevingen, betoogt De Wever. Zijn analyse snijdt diep in de essentie van machtsdynamiek en governance.
Dus, kunnen dictators de wereld redden? De geschiedenis laat ons zien van niet. In plaats daarvan moeten we vasthouden aan de principes van democratie, waarbij macht wordt verdeeld en gecontroleerd, en beslissingen worden genomen in het belang van het volk. Dat is de echte weg naar een betere toekomst.
Als een samensmelting van verhalen en reflecties, van de levendige stem van Beatrice tot de doordachte analyse van Professor De Wever, nodigt dit verhaal ons uit om na te denken over de rol van macht en de zoektocht naar een rechtvaardige toekomst. Terwijl de wereld kijkt naar de uitdagingen van vandaag en morgen, mogen we nooit vergeten dat verandering mogelijk is, maar alleen als we leren van het verleden en durven te streven naar een betere wereld voor allen.
En terwijl deze verhalen worden verteld, kunnen ze ook worden gezien op vrijheidsberoving.nl, een platform dat een baken van hoop wil zijn in tijden van onderdrukking en strijd voor vrijheid en rechtvaardigheid.
Want in de confrontatie met dictatuur en uitbuiting is het delen van verhalen en het streven naar verandering onze grootste kracht.■
Reiner Feullmich, vanuit de gevangenis: Optimistisch ondanks strafprocedure-vertragingen. Bewijsverkrijging in zijn proces dat wordt hervat op 27 februari 2024. Feullmich onthult ook de kwetsbaarheid van beschuldigingen tegen hem en zijn vastberadenheid om de waarheid te achterhalen. Kritiek op het Openbaar Ministerie en bezorgdheid over wereldgebeurtenissen worden geuit, maar zijn vertrouwen in internationale advocaten en wereldwijde steun blijft sterk.
Update vanuit de gevangenis: Ondanks vertragingen in de strafprocedure blijft Reiner Feullmich optimistisch. Hij verwerpt de beschuldigingen van ontrouw en benadrukt de noodzaak van donaties voor het onderzoek.
In een korte update die rechtstreeks vanuit de gevangenis werd verzonden, legde Reiner Feullmich een verklaring af over de huidige situatie. Hij meldt dat wegens ziekte de voortzetting van zijn strafzaak 14 dagen is uitgesteld. Tegelijkertijd verwijst hij naar informatie uit de mainstream media, die wijst op een versnelde en door crisis geteisterde ontwikkeling in de wereld. Feullmich interpreteert dit als een positieve ontwikkeling in de goede richting.
Op 27 februari 2024 wordt de bewijsverkrijging in zijn proces voortgezet. Ook Justus Hoffmann, de opsteller van de aanklacht tegen hem en anderen, zal worden gehoord. Feullmich benadrukt dat Hoffmann en zijn handlangers verstrikt raken in steeds duidelijker wordende valse beschuldigingen.
Met betrekking tot de beschuldiging van ontrouw tegen hem verklaart Feullmich dat het net zo onhoudbaar is als in het geval van Viviane Fischer. Hij stelt dat zij als algemeen directeur van de Coronacommissie alleen de donaties hadden om de opheldering van de Corona-gebeurtenissen te financieren. De opneming van een deel van deze middelen vond openlijk en tijdelijk plaats door middel van leningsovereenkomsten die moesten worden terugbetaald.
Feullmich legt uit dat de opname van het geld plaatsvond tegen de achtergrond van een acute dreiging van het donatiegeld vanwege een vermoeden van witwassen. Hij benadrukt dat hij altijd bereid en in staat is geweest om de leningen terug te betalen. Hij wijt het feit dat dit niet mogelijk was om toegang te krijgen tot het geld van de verkoop van zijn eigendom door de klagers.
Verder bekritiseert Feullmich het optreden van het Openbaar Ministerie en wijst erop dat al in juni 2022 een hoofdofficier van justitie had geweigerd een onderzoek tegen haar in te stellen. Hij merkt op dat er onvoldoende bewijs is dat ze van plan waren om onder valse voorwendselen geld in te zamelen.
Ten slotte uitte Feullmich zijn bezorgdheid over de verslechterende situatie in Oekraïne en het Midden-Oosten, evenals over het agressieve gedrag van Duitse politici. Niettemin benadrukt hij zijn vertrouwen in internationale advocaten en de steun van zijn vrienden en aanhangers wereldwijd.
Het artikel eindigt met Feullmich’s aankondiging van meer favoriete nummers, waarmee hij zijn passie voor muziek laat doorschemeren, en de belofte van nieuwe ontwikkelingen in de nabije toekomst. ■
Verheugd om de aanstaande release van “The Secret Files of the Corona Expert Council” op Vrijheidsberoving.nl aan te kondigen! Duik diep in het pandemiebeleid van Duitsland van 2020-2022 met filmmaker Aya Velázquez. Een documentaire die je gezien moet hebben en die licht werpt op cruciale inzichten.
Een baanbrekende documentaire, die licht werpt op het pandemiebeleid van Duitsland in de jaren 2020-2022, zal op Vrijheidsberoving.nl debuteren in zowel Engelse als Duitse versies. Het exposé van filmmaker Aya Velázquez, getiteld “The Secret Files of the Corona Expert Council”, belooft een diepe duik in de interne werking van de Duitse Corona Expert Council en de controversiële maatregelen die tijdens de COVID-19-pandemie zijn genomen.
De documentaire, oorspronkelijk uitgebracht in het Duits en onlangs gesynchroniseerd in het Engels, is bedoeld als een waarschuwend verhaal, met name door de strenge aanpak van Duitsland bij de bestrijding van het virus te benadrukken. Terwijl landen als Zweden pleitten voor een evenwichtige aanpak, begon Duitsland aan een pad van escalerende beperkingen, wat leidde tot wat Velázquez beschrijft als een onherstelbare verdeeldheid in de samenleving.
Centraal in de film staan de protocollen van de Corona Expert Council, verkregen via Freedom of Information Act (FOIA) verzoeken van arts Christian Haffner. Deze documenten, zij het gedeeltelijk geredigeerd, bieden cruciale inzichten in de besluitvormingsprocessen achter de implementatie van maatregelen zoals verplichte vaccinaties, strikte contactbeperkingen en demonstratieverboden.
Deel één van de documentaire onderzoekt de rol van de Duitse “corona-experts” en de uitholling van grondrechten tijdens de winter van 2021/22. Het confronteert de maatschappelijke gevolgen van beleid dat de niet-gevaccineerden marginaliseerde en draconische maatregelen oplegde, waaronder verplichte maskers en tests voor kinderen op scholen.
In deel twee, getiteld “Epiloog – Hoe zijn we daar gekomen?”, breidt Velázquez het verhaal uit naar een bredere tijdlijn, die zich uitstrekt van 2016 tot 2023, met een focus op het traject van Duitsland te midden van het internationale landschap van de pandemie.
Velázquez betuigt haar dankbaarheid aan sleutelfiguren zoals Christian Haffner, die het voortouw nam bij de inspanningen om de protocollen van de Expert Council te verkrijgen, en Mario Martin, wiens begeleiding bij het maken van films van onschatbare waarde bleek te zijn. De documentaire is opgedragen aan Martin, wiens vroegtijdige overlijden een diepe indruk maakte op Velázquez.
Dankbetuigingen gaan ook uit naar aanhangers van onafhankelijke journalistiek, wier financiële bijdragen de totstandkoming van deze onthullende documentaire mogelijk hebben gemaakt. Velázquez spreekt zijn waardering uit voor individuen en organisaties die hebben geholpen bij onderzoek en productie, en onderstreept de gezamenlijke inspanning achter het project.
Terwijl de juridische strijd om transparantie met betrekking tot de protocollen van de Expert Council voortduurt, is “The Secret Files of the Corona Expert Council” een bewijs van het belang van onderzoeksjournalistiek bij het ter verantwoording roepen van de macht en het bevorderen van een geïnformeerd publiek discours.■
| Door: Frits Corpelijn| Datum: 23 februari 2024 | Bron: Radio 1 | de Telegraaf |
Frans Timmermans beweert de verdediger van Europa te zijn, maar zijn autoritaire agenda en obsessie met politieke tegenstanders vormen een reële bedreiging voor onze vrijheden en welvaart. Het is tijd om wakker te worden voor het groene gevaar dat hij vertegenwoordigt.
In een wereld waar de waarheid wordt verdraaid en echte bedreigingen worden gemaskeerd, komt PvdA/GL-leider Frans Timmermans naar voren als een schimmige figuur die Europa op een gevaarlijke koers brengt. Ondanks zijn beschuldigingen aan het adres van Wilders en radicaal-rechtse partijen, blijkt Timmermans zelf een dreiging te vormen voor alle Europeanen.
Economische dreiging: de green deal verordening
Het meest alarmerende aspect van Timmermans’ beleid is zijn onwrikbare steun voor de Green Deal Verordening. Hoewel gepresenteerd als een cruciale stap in de strijd tegen klimaatverandering, zal deze wet de Europese economie op zijn grondvesten doen schudden en onze welvaart bedreigen.
Het invoeren van een ‘koolstofcorrectie’ mechanisme zal leiden tot verstikking van kleine ondernemingen en consumenten onder een zware last van bureaucratie, terwijl grote bedrijven worden bevoordeeld.
Deze ondoordachte en destructieve maatregelen zullen een aanzienlijke tol eisen van de Europese economie en banen vernietigen.
Autoritaire tendensen: politieke controle en censuur.
Timmermans’ neiging naar autoritaire controle blijkt uit zijn verlangen om politieke tegenstanders te demoniseren en hun vrijheid van meningsuiting te ondermijnen. Door een klimaat van angst en verdeeldheid te creëren, poogt hij zijn eigen macht te vergroten ten koste van de democratische waarden waar Europa voor staat. Zijn streven naar politieke controle en censuur is een directe bedreiging voor de vrijheid van alle Europeanen.
Internationale veiligheid: obsessie met poetin.
Hoewel Timmermans waarschuwt voor ‘onhaalbare voorstellen’ van politieke tegenstanders, vormt zijn eigen agenda een reële bedreiging voor de nationale veiligheid en stabiliteit van Europa. Zijn obsessie met Poetin en radicaal-rechts leidt af van de werkelijke dreigingen waarmee Europa wordt geconfronteerd. Door zich te richten op politieke tegenstanders, verzwakt Timmermans de Europese positie ten opzichte van externe bedreigingen en ondermijnt hij de solidariteit binnen Europa.
Politieke manipulatie: gevaar voor democratie.
Als we niet ontwaken voor het groene gevaar dat Frans Timmermans belichaamt, riskeren we onze democratische waarden en welvaart te verliezen aan een politicus die zijn eigen agenda nastreeft, ongeacht de kosten voor de Europese bevolking.
Timmermans presenteert zichzelf als de verdediger van Europa, maar in werkelijkheid is hij een bedreiging voor de vrijheden en rechten van alle Europeanen.■
De nieuwe Green Deal Verordening van de EU zal onze welvaart vernietigen, tenzij grote bedrijven massaal in opstand komen. Deze sluipende wet, 2023/959 onder Frans Timmermans, legt een verstikkende koolstofcorrectie op aan importeurs, waardoor internationale handel onder totale staatscontrole valt. Een bureaucratisch monster dat onze economische vrijheden ondermijnt en consumentenprijzen laat exploderen. Het is tijd voor massaal verzet tegen deze economische zelfmoordpoging.
Tenzij grote bedrijven er massaal tegen in opstand komen, zal een nieuwe EU-wet ons leven onherkenbaar veranderen. Deze wet, die vanwege de afleiding door oorlog en politieke schandalen geruisloos kon worden ingevoerd, is de onder Frans Timmermans tot stand gebrachte Green Deal Verordening 2023/959. Deze verordening introduceert een mechanisme van ‘koolstofcorrectie’ om de in het buitenland bij de productie van goederen vrijgekomen CO2 te compenseren. Het officiële doel is het behalen van de in het Parijsakkoord vastgelegde klimaatdoelen. In de praktijk zal het onze economie en welvaart een definitieve nekslag toebrengen.
Einde economische vrijheid Vanaf 1 januari 2026 is het niet langer toegestaan om zonder vergunning van de overheid door de Europese Commissie aangewezen goederen met een handelswaarde boven € 150 in te voeren. Alleen importeurs zonder strafblad en met aantoonbaar voldoende financiële draagkracht en operationele capaciteit om de enorme bureaucratische lasten te dragen, komen in aanmerking voor certificering als ‘CBAM-aangever’. CBAM staat voor Carbon Border Adjustment Mechanism. Importeurs moeten de in hun goederen ingebedde CO2-emissies compenseren met de aanschaf van CBAM-certificaten. De douane controleert vervolgens of importeurs over een vergunning beschikken. Alleen grote bedrijven zullen onder de nieuwe regeling in staat zijn goederen te importeren, daarmee komt het internationale handelsverkeer onder volledige staatscontrole te staan, vergelijkbaar met de situatie in de vroegere Sovjet-Unie. Het zal duidelijk zijn dat deze regeling een bom onder onze economische vrijheden legt.
Rapportageverplichting De CBAM-aangever is verplicht om na afloop van elk kwartaal waarin goederen zijn geïmporteerd, een rapport in te dienen bij de Europese Commissie over de ‘broeikasgasemissies’ die bij de productie zijn vrijgekomen, en de in het land van herkomst betaalde koolstofprijs. Dit is een zeer arbeidsintensieve opdracht. De importeur moet bij buitenlandse leveranciers niet alleen gedetailleerde informatie over directe emissies achterhalen, maar ook de indirecte uitstoot van de gebruikte elektriciteit. De kosten van dit bureaucratische monster leiden tot verdere prijsstijgingen en schaarste van beschikbare producten voor consumenten.
De Europese Commissie controleert of de rapportages tijdig ingediend zijn en de juiste gegevens bevatten. De in 2018 opgerichte Nederlandse Emissie Autoriteit (NEA), onder leiding van onder meer de hopeloos gefaalde voormalig GroenLinks-politica Jolande Sap, ontvangt van de Commissie lijsten met importeurs waarvan het vermoeden bestaat dat zij niet aan hun rapportageverplichting voldoen of te weinig CBAM-certificaten aanschaften. De NEA start in die gevallen een handhavingsprocedure waarbij een extra strafheffing van € 10 tot € 50 per ton niet afgerekende CO2 opgelegd wordt.
Sterfhuisconstructie De CBAM-certificaten worden uitgegeven door de staat, de prijs daarvan komt tot stand door een veiling. Jaarlijks zal het aantal beschikbare certificaten dalen en daarmee de prijs stijgen. Het idee hierachter is om buitenlandse aanbieders in navolging van Europese producenten te dwingen CO2-neutraal te gaan produceren. In werkelijkheid zal Europa als afzetgebied wegvallen omdat zulke productiemethoden onbetaalbare investeringen zullen vergen. Dat betekent dat de Europese consument afhankelijk zal worden van enkele lokale producenten die de huidige de-industrialiseringsgolf overleven. Er is niet veel voorstellingsvermogen voor nodig om te begrijpen dat met deze kostenexplosie de industriële productie onrendabel wordt en bedrijven failliet zullen gaan.
Een vergelijking met de centraal geleide Sovjeteconomie is instructief. Autobezit was toen weggelegd voor een kleine elite en sinaasappels vormden een onbetaalbare luxe. Als het monster van deze verordening niet wordt tegengehouden, dan zullen dergelijke schaarste en exploderende consumentenprijzen ons dagelijkse leven gaan beheersen.
CO2-beprijzing Het idee van CO2-beprijzing is in 1992 tijdens de klimaattop in Rio de Janeiro vastgelegd. In dat jaar startte ook de met overheidssubsidies en contributies van waterschappen, provincies en gemeenten gefinancierde lobbyclub vereniging Klimaatverbond Nederland met het aanjagen van CO2-heffingen. In de perverse belevingswereld van klimaatextremisten leidt elke ton geproduceerde CO2 tot zware economische en maatschappelijke schade vanwege gefantaseerde zeespiegelstijging, en onder normale weersomstandigheden voorkomende droogten en stormen die als bewijzen gingen dienen voor door de mens veroorzaakte klimaatverandering. In juni 2020 publiceerde Klimaatverbond Nederland het rapport Essay:Rekenen met de toekomst – Van Parijs naar CO2-prijs, dat de grondslag voor de CO2-prijsvorming toelicht:
“De eerste vraag die je moet stellen is welk kostenconcept je hanteert. Ons doel is om in monetaire termen uit te drukken wat de welvaartwinst van de samenleving is bij het uitvoeren van milieubeschermende maatregelen (…) De tweede vraag gaat over de mate waarin je toekomstige generaties gelijkwaardig behandelt als de huidige.” Met deze vage abstracties vergoelijkt deze Nederlandse vereniging dus het afbouwen van de huidige economie en welvaart als iets dat toekomstige generaties ten goede komt. Met andere woorden, elk failliet productiebedrijf betekent directe winst voor de samenleving en economie, een economische theorie geheel gespeend van elke economische realiteit.
Kostenexplosie Forum voor Democratie becijferde dat het klimaatbeleid Nederland minimaal € 1.000 miljard kost. De inwerkingtreding van het CBAM-systeem maakt duidelijk hoe de rekening betaald wordt: terwijl industrie, handel en consument in faillissement gedreven worden, stromen met de verkoop van CBAM-certificaten de komende twintig jaar honderden miljarden de staatskas binnen. In 2020 leverde de handel in CO2-certificaten wereldwijd ruim € 220 miljard op, geld dat uit de zak van de bevolking werd geklopt. De prijs voor een ton CO2 steeg van € 30,48 in 2021 naar € 90,59 in 2023, en zal volgens de huidige indexatieregeling in 2029 stijgen tot € 125,24. De Franse overheid berekent dat de prijs in 2050 € 750 per ton moet gaan bedragen. Volgens Klimaatverbond Nederland is het onverantwoord deze prijsverhoging er direct door te duwen, maar verwacht wordt dat dit in de toekomst wel zal gebeuren. Tegelijkertijd erkennen genoeg rapporten als terloopse kanttekening dat de gebruikte modellen niet geschikt zijn om klimaatschade te berekenen, maar dat heeft geen invloed op de klimaatcult.■
Te midden van rouw en reflectie na de dood van Aleksej Navalny, onthullen zich de schaduwen van waarheid achter westerse verhalen. Zijn complexe achtergrond en omstreden handelingen werpen een nieuw licht op zijn rol als ‘held’ en ‘oppositiefiguur’. Laten we niet verdrinken in politieke manipulatie, maar streven naar transparantie en waarheid, een eerbetoon aan Navalny’s nagedachtenis en een stap naar positieve verandering.
Te midden van het recente overlijden van Aleksej Navalny rouwt de westerse wereld om het verlies van een figuur die wordt afgeschilderd als een held, een kampioen tegen het regime van Vladimir Poetin. Onder de oppervlakte van de mediaverhalen ligt echter een complexe waarheid die de algemeen aanvaarde overtuigingen over Navalny’s karakter, zijn vermeende vergiftiging, onrechtmatige gevangenschap en zijn status als de belangrijkste tegenstander van Poetin uitdaagt.
Navalny, ooit geprezen als de tegenstander van Poetin, is door westerse media afgeschilderd als een held, maar een nadere beschouwing onthult een ander verhaal. Beschreven als een Russisch equivalent van een blanke nationalist, wordt Navalny’s staat van dienst ontsierd door anti-immigrantensentimenten en associaties met extremistische groeperingen. Zijn eerdere betrokkenheid bij xenofobe activiteiten, waaronder deelname aan skinheadmarsen in Moskou, schetst een heel ander beeld dan de heroïsche figuur die in de westerse media wordt geportretteerd.
Het verhaal van Navalny’s vermeende vergiftiging door de Russische regering is een ander aspect dat in dubbelzinnigheid is gehuld. De omstandigheden rond het incident roepen vragen op over de geldigheid van de claims. Tegenstrijdige verhalen over de bron van vergiftiging, van thee tot waterflessen, doen twijfel rijzen over het officiële verhaal. Bovendien doet het gebruik van een zenuwgas zoals novitsjok, dat naar verluidt in het bloed van Navalny is aangetroffen, de wenkbrauwen fronsen, gezien de schaarste en het gebrek aan beschermende maatregelen die worden waargenomen door medisch personeel dat hem behandelt.
Bovendien is Navalny’s gevangenschap vertroebeld door complexiteiten. Terwijl hij werd aangeklaagd wegens corruptie, kreeg Navalny een relatief milde straf, die hij herhaaldelijk overtrad. Ondanks zijn voorwaardelijke vrijlating negeerde Navalny zijn verplichtingen door deel te nemen aan internationale tournees en vrijetijdsactiviteiten, zonder rekening te houden met de voorwaarden van zijn vrijlating. Zijn voortdurende verzet leidde uiteindelijk tot de intrekking van zijn voorwaardelijke straf, wat eerder de gevolgen van zijn daden aangaf dan politieke vervolging.
In tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht, was Navalny’s politieke invloed in Rusland minimaal, met een achterban die op slechts 3% werd geschat. Zijn waargenomen populariteit steeg even na de vermeende vergiftiging, om daarna af te nemen. Bovendien ondermijnt Navalny’s afstemming op westerse belangen, in combinatie met vermoedens van buitenlandse steun, zijn geloofwaardigheid als een echte oppositiefiguur verder.
In het licht van deze onthullingen ontrafelt het westerse beeld van Navalny als de belangrijkste tegenstander van Poetin. In plaats daarvan onderstreept het de politieke agenda’s die de mediaverhalen aansturen en de manipulatie van de publieke perceptie voor geopolitiek gewin. Hoewel de dood van Navalny ongetwijfeld tragisch is, dient het als een ontnuchterende herinnering aan de gevaren van verkeerde informatie en de noodzaak van kritisch onderzoek bij het navigeren door complexe internationale aangelegenheden.
Terwijl de wereld worstelt met de nasleep van Navalny’s overlijden, resoneert de roep om transparantie en verantwoording luider dan ooit. Het is absoluut noodzakelijk om de waarheid te zoeken te midden van de zee van propaganda en de verleiding te weerstaan om te bezwijken voor sensationele verhalen.
Alleen dan kunnen we Navalny’s nagedachtenis eren door de realiteit van politieke manipulatie onder ogen te zien en een echte dialoog voor positieve verandering te bevorderen.■
Emeritus Professor Karel van Wolferen onthult in zijn recente analyse de verborgen verbanden tussen wereldconflicten, Big Pharma, duurzame ontwikkelingsdoelen en de Green Deal. Een diepgaand inzicht in de complexe dynamiek die onze wereld vormgeeft.
In een epische ontleding van de hedendaagse mondiale dynamiek, gepubliceerd in het meest recente nummer van Gezond Verstand, onthult Emeritus Professor Karel van Wolferen onbetwistbare verbanden tussen ogenschijnlijk afzonderlijke aspecten van wereldpolitiek, economie en duurzaamheid. Zijn werk werpt een onweerlegbaar licht op de fundamenten die de moderne wereldorde vormgeven.
Als een onovertroffen autoriteit op het gebied van geopolitiek en internationale betrekkingen, begint Van Wolferen zijn exposé met een grondige analyse van het huidige geopolitieke landschap. Hij schetst de ingewikkelde verwevenheid tussen wereldmachten, economische belangen en regionale conflicten, waarbij hij de verfijnde nuances benadrukt die vaak over het hoofd worden gezien in conventionele analyses.
Een van de meest intrigerende aspecten van Van Wolferens betoog is zijn kritische beoordeling van de rol van de farmaceutische industrie in het mondiale schouwspel. Hij ontbloot hoe deze industrie niet alleen profiteert van conflicten en instabiliteit, maar ook actief bijdraagt aan het vormgeven van beleid en publieke percepties, met verstrekkende gevolgen voor de volksgezondheid en de samenleving als geheel.
Verder onderzoekt Van Wolferen de complexe relatie tussen deze geopolitieke en economische machtsstructuren en de agenda’s van internationale initiatieven zoals Agenda 2030 en de Green Deal. Hij ontwart hoe deze initiatieven, ondanks hun ogenschijnlijke focus op duurzame ontwikkeling en milieubescherming, tevens dienen als instrumenten voor het bevorderen van specifieke politieke en economische belangen.
Het betoog van Van Wolferen overstijgt oppervlakkige verklaringen en biedt lezers een diepgaand inzicht in de complexe dynamiek die de hedendaagse wereld vormgeeft. Zijn analyse daagt uit tot reflectie en discussie, en fungeert als een onmisbare bron voor eenieder die tracht de diepere lagen van de moderne wereldpolitiek en economie te doorgronden.
Wat gebeurt er in de Gazastrook? Welke functie vervult de rechterlijke macht? Hoe staat het ervoor in Oekraïne? En de opkomst van het neofascisme. Dit zijn enkele van de onderwerpen die Van Wolferen uitputtend behandelt, waarbij hij alle losse eindjes overzichtelijk aan elkaar knoopt.
Bovendien analyseert Emeritus Professor Van Wolferen samen met zijn collega Anne Willemsen de actualiteit omtrent het vertrek van Pieter Omtzigt bij de formatiebesprekingen. Een historisch inzicht in politieke structuren en ‘democratie’ is daarbij onontbeerlijk.
Oorlogszucht, Big Pharma, Agenda 2030 en de Green Deal. Zie jij het grotere plaatje al tussen deze crises?
Karel van Wolferen toont ons het panorama en legt op onovertroffen wijze de verbanden bloot die de complexe webben van de moderne wereldorde weven.■
In navolging van deze publicatie behandelde een recente aflevering van De Jensen Show #617, gepresenteerd door Robert Jensen, een onderwerp dat de gemoederen al geruime tijd bezighoudt: de mysterieuze strepen die soms aan de hemel verschijnen en die vaak worden toegeschreven aan geo-engineering.
Jensen presenteerde drie mogelijke perspectieven op deze verschijnselen. Allereerst werd geopperd dat deze strepen onschadelijk zijn en simpelweg contrails betreffen, veroorzaakt door vliegtuigen. Echter, zelfs als dit het geval is, blijft de vraag hangen: waarom zijn ze dan nodig?
Een tweede, mogelijk verontrustender perspectief is dat deze strepen schadelijke stoffen kunnen verspreiden. Als dit waar is, is het onacceptabel dat dergelijke praktijken plaatsvinden zonder dat het publiek hiervan op de hoogte is.
Tot slot suggereerde Jensen dat deze strepen deel kunnen uitmaken van een psychologische operatie met betrekking tot klimaatverandering. Het gebruik van deze verschijnselen als een manier om het bewustzijn over klimaatverandering te vergroten, zou kunnen dienen als een afleiding van de mogelijke schadelijke gevolgen van geo-engineering zelf.
Deze overwegingen werden ondersteund door fragmenten uit een presentatie van Rosalind Peterson, een milieuactiviste die in 2007 belangrijke bevindingen presenteerde over geo-engineering tijdens een bijeenkomst van de Verenigde Naties. Haar onderzoek benadrukte de potentiële gevaren en onvoorziene consequenties van grootschalige ingrepen in het klimaatsysteem.
De kern van dit debat draait om transparantie, verantwoording en wetenschappelijke integriteit. Het is van cruciaal belang dat we vragen blijven stellen en streven naar een beter begrip van deze complexe kwesties die onze planeet en onze toekomst beïnvloeden.■
Schokkende onthullingen in de zaak van Reiner Fuëllmich: onwettige ontvoering, ongegronde beschuldigingen en een proces ontsierd door incompetentie. Het rapport van Greg Reese onthult een web van bedrog rond Fuëllmich’s zoektocht naar de waarheid.
Fuëllmich’s cruciale rol bij het leiden van het “Tweede Neurenberg”-project en het mede-oprichten van de Corona Investigative Committee bracht hem in de voorhoede van de strijd om de waarheid te midden van de pandemie. Zijn commissie, bestaande uit ongeveer 150 wetenschappers, experts en voormalige WHO-medewerkers, heeft vernietigend bewijs opgegraven dat suggereert dat COVID-maatregelen niet alleen over de volksgezondheid gingen, maar eerder deel uitmaakten van een grotere agenda om de wereldwijde dynamiek opnieuw vorm te geven.
Toen Fuëllmich en zijn collega Vivien Fischer echter probeerden de fondsen van de commissie te beschermen, waaronder een aanzienlijk bedrag van € 1,1 miljoen in goud, raakten ze verstrikt in een web van bedrog. Bezorgd over mogelijke overheidsinmenging, sloten ze gedekte leningen af, zorgvuldig gedocumenteerd en goedgekeurd door commissieleden.
Toch werden deze voorzorgsmaatregelen voer voor de aanklagers van Fuëllmich. Commissieleden, waaronder rechter Hoffman, Marcel Templin en Antonia Fiser, beschuldigden hem van verduistering en schilderden een vals verhaal van financiële ongepastheid en antisemitisme.
De situatie escaleerde dramatisch toen Fuëllmich illegaal werd ontvoerd door de Duitse en Mexicaanse autoriteiten op de Duitse ambassade in Mexico. Vervolgens werd hij naar de luchthaven van Frankfurt gevlogen en gearresteerd, zonder dat er een internationaal aanhoudingsbevel was uitgevaardigd.
Terwijl het proces tegen Fuëllmich zich in Duitsland ontvouwt, wordt de zaak van de aanklager onder de loep genomen. Waarnemers in de rechtszaal hebben de procedure beschreven als een spektakel van incompetentie, waarbij een journalist opmerkte dat de zaak “totaal vernietigd” was.
In het licht van zo’n flagrant onrecht is er een sprankje hoop. Celia Farber van The Truth Barrier heeft, in samenwerking met Greg Reese, de benarde situatie van Fuëllmich op de voorgrond gebracht, steun voor zijn zaak verzameld en licht geworpen op de bredere strijd voor transparantie en rechtvaardigheid in een steeds turbulentere wereld.
Het is absoluut noodzakelijk dat het streven naar waarheid en verantwoordelijkheid niet wankelt in het aangezicht van tegenspoed. De benarde situatie van Fuëllmich symboliseert een bredere strijd voor transparantie en gerechtigheid, en het is onze plicht om ervoor te zorgen dat degenen die verantwoordelijk zijn voor zijn onrechtvaardige vervolging ter verantwoording worden geroepen..■
=======English=========
The illegal kidnapping and prosecution of Reiner Fuëllmich.
Shocking revelations in the case of Reiner Fuëllmich: unlawful kidnapping, unfounded accusations and a trial marred by incompetence. Greg Reese’s report reveals a web of deceit surrounding Fuëllmich’s search for the truth.
Fuëllmich’s pivotal role in spearheading the “Second Nuremberg” project and co-founding the Corona Investigative Committee brought him to the forefront of the battle for truth amidst the pandemic. His committee, comprised of approximately 150 scientists, experts, and former WHO employees, unearthed damning evidence suggesting that COVID measures were not merely about public health, but rather part of a larger agenda to reshape global dynamics.
However, as Fuëllmich and his colleague Vivien Fischer sought to protect the committee’s funds, including a substantial sum of €1.1 million in gold, they found themselves ensnared in a web of deceit. Concerned about potential government interference, they took out secured loans, meticulously documented and agreed upon by committee members.
Yet, these precautionary measures became fodder for Fuëllmich’s accusers. Committee members, including Justice Hoffman, Marcel Templin, and Antonia Fiser, levied charges of embezzlement against him, painting a false narrative of financial impropriety and anti-Semitism.
The situation escalated dramatically when Fuëllmich was illegally abducted by German and Mexican authorities at the German Embassy in Mexico. Subsequently, he was flown to Frankfurt Airport and arrested, without the issuance of an international arrest warrant.
As Fuëllmich’s trial unfolds in Germany, the prosecution’s case is unraveling under scrutiny. Observers within the courtroom have described the proceedings as a spectacle of incompetence, with one journalist noting that the case was “totally destroyed.”
In the face of such blatant injustice, there is a glimmer of hope. Celia Farber of The Truth Barrier, in collaboration with Greg Reese, has brought Fuëllmich’s plight to the forefront, rallying support for his cause and shedding light on the broader struggle for transparency and justice in an increasingly turbulent world.
It is imperative that the pursuit of truth and accountability does not falter in the face of adversity. Fuëllmich’s plight symbolizes a broader struggle for transparency and justice, and it is incumbent upon us all to ensure that those responsible for his unjust persecution are held accountable.■
Van vredesstichter naar oorlogshitser, Baudet maakt gehakt van buitenlandbeleid. Met een ongeëvenaard inzicht en moedige stem heeft Thierry Baudet op 12 februari 2024 een kritische blik geworpen op het Nederlandse buitenlandbeleid, betoogt voor een radicale koerswijziging. Zijn toespraak schetst een ontluisterend beeld van de huidige stand van zaken en roept op tot een nieuwe benadering van internationale betrekkingen.
In een betoog doordrenkt van passie en scherpte, heeft Thierry Baudet op 12 februari 2024 een kritische blik geworpen op het Nederlandse buitenlandbeleid. Met een ongeëvenaard inzicht en een moedige stem heeft Baudet het Forum voor Democratie aangevoerd in een debat over de rol van Nederland in de moderne geopolitiek. Zijn toespraak, die door velen wordt beschouwd als een baanbrekende analyse, schetst een ontluisterend beeld van de huidige stand van zaken en roept op tot een radicale verandering in koers.
In zijn betoog benadrukte Baudet de verontrustende transformatie van Nederland, ooit een bastion van neutraliteit en vrede, naar een volgzaam instrument van Amerikaans imperialisme. Hij bekritiseerde de hypocrisie van het zogenaamde internationale recht, dat vaak wordt misbruikt als een politiek instrument om de belangen van machtige staten te dienen. Met een scherpe tong en een diepgaand begrip van de geopolitiek, ontmaskerde Baudet de dubbele standaarden en machtsdynamieken die ten grondslag liggen aan de huidige wereldorde.
Een van de meest opvallende punten van Baudets betoog was zijn kritiek op de Nederlandse betrokkenheid bij Amerikaanse militaire operaties en steun aan Israëlisch beleid. Hij wees op de schadelijke gevolgen van deze allianties voor de veiligheid en welvaart van Nederland, en betoogde dat het tijd is om een einde te maken aan de slaafse gehoorzaamheid aan buitenlandse machten. Met een beroep op de lange traditie van Nederland als neutrale staat en voorvechter van vrede, riep Baudet op tot een heroverweging van het beleid dat ons land steeds verder verwijdert van zijn ware principes.
Baudets betoog is niet alleen een krachtige aanklacht tegen het huidige buitenlandbeleid, maar ook een visionair pleidooi voor een nieuwe benadering van internationale betrekkingen. Hij pleit voor een beleid van nationale soevereiniteit en evenwicht, gebaseerd op respect voor verschillen en een afwijzing van de eenzijdige machtsuitoefening die de wereldorde domineert. Met zijn betoog heeft Baudet niet alleen de vinger gelegd op de zere plekken van het huidige beleid, maar heeft hij ook een weg gewezen naar een meer vreedzame en rechtvaardige wereld.
De toespraak van Thierry Baudet heeft veel stof doen opwaaien in de Nederlandse politiek en daarbuiten. Met zijn scherpe analyse en onverschrokkenheid heeft hij de aandacht gevestigd op de noodzaak van een herziening van het Nederlandse buitenlandbeleid.
Of men het nu eens is met zijn standpunten of niet, één ding is duidelijk: Thierry Baudet heeft een onuitwisbare indruk achtergelaten en zijn betoog zal nog lang nadreunen in de gangen van de macht.■
Juridische experts over de hele wereld verenigen zich achter Reiner Fuellmich, veroordelen zijn onterechte gevangenschap en eisen gerechtigheid. Ondanks ongegronde beschuldigingen overheerst solidariteit terwijl we streven naar eerlijkheid en transparantie.
In een overtuigend vertoon van solidariteit kwamen juridische experts en medewerkers van Reiner Fuellmich bijeen in een virtuele paneldiscussie georganiseerd door Maria Zeee om licht te werpen op de gevangen name van Fuellmich. De gewaardeerde gasten, waaronder Dexter Ryneveldt, Tony Nikolic en Vivienne de Araujio, brachten hun juridische expertise naar voren en ontleden de omstandigheden rond de ontvoering, gevangenschap en de bredere implicaties voor gerechtigheid en mensenrechten van Fuellmich.
Dexter Ryneveldt, een doorgewinterde advocaat afkomstig uit Zuid-Afrika, vertelde de schrijnende details van de vermeende ontvoering van Fuellmich uit Mexico. Hij beschreef hoe Reiner Fuellmich en zijn vrouw, terwijl ze in Mexico waren, hun paspoorten op mysterieuze wijze verloren gingen, wat leidde tot de aanschaf van nieuwe documenten via het Duitse consulaat. Op 11 oktober 2023 zou Fuellmich echter zijn ontvoerd en onder dwang naar Duitsland zijn vervoerd, waar hij zonder eerlijk proces werd opgesloten.
Ryneveldt benadrukte het gebrek aan concreet bewijs ter ondersteuning van de beschuldigingen tegen Fuellmich. Hij benadrukte de verwarring en inconsistentie die een kroongetuige tijdens het kruisverhoor aan de dag legde, waardoor twijfel ontstond over de geldigheid van de beschuldigingen tegen Fuellmich.
Tony Nikolic, een gewaardeerde advocaat uit Australië, prees Fuellmich voor zijn rol bij het verenigen van juridische professionals over de hele wereld in het nastreven van gerechtigheid. Nikolic benadrukte de internationale samenwerking tussen advocaten en experts bij het aanvechten van wat zij zien als een ernstige gerechtelijke dwaling. Hij onderstreepte het belang van solidariteit bij het confronteren van machtige belangen en het handhaven van de beginselen van eerlijkheid en transparantie.
Vivienne de Araujio, een ervaren advocaat uit Frankrijk, gaf een juridische analyse van de zaak van Fuellmich en benadrukte de implicaties voor de rechtsstaat en democratische principes. De Araujio benadrukte de noodzaak van een verenigd front om de rechten van Fuellmich te verdedigen en ervoor te zorgen dat gerechtigheid zegeviert.
De panelleden uitten hun diepe bezorgdheid over de implicaties van de gevangenschap van Fuellmich, niet alleen voor zijn persoonlijke rechten, maar ook voor de bredere implicaties voor de vrijheid van meningsuiting en afwijkende meningen. Ze beloofden hun inspanningen voort te zetten om gerechtigheid voor Fuellmich te zoeken en de waarheid achter de Covid-19-pandemie en de nasleep ervan aan het licht te brengen.
De zaak van Fuellmich dient als een grimmige herinnering aan de uitdagingen waarmee degenen worden geconfronteerd die machtige belangen durven uit te dagen. Terwijl juridische experts zich achter hem scharen, gaat de strijd voor gerechtigheid door, gevoed door een gedeelde toewijding aan het handhaven van de principes van eerlijkheid, transparantie en verantwoordelijkheid bij het nastreven van de waarheid.■
Legal experts rally behind Fuellmich for unjust imprisonment.
Legal experts around the world are uniting behind Reiner Fuellmich, condemning his wrongful imprisonment and demanding justice. Despite unfounded accusations, solidarity prevails as we strive for fairness and transparency.
Legal experts worldwide unite behind Reiner Fuellmich, condemning his unjust imprisonment and demanding justice. Despite baseless allegations, solidarity prevails as we strive to uphold fairness and transparency.
In a show of solidarity, legal experts from around the globe have come together to support Reiner Fuellmich, a prominent figure in the legal battle against those believed to be responsible for the Covid-19 pandemic and its aftermath. Fuellmich’s recent abduction and imprisonment without due process have sparked outrage among his associates, who are raising concerns about the apparent lack of evidence supporting the charges against him.
During a recent panel discussion hosted by Maria Zeee, legal professionals Dexter Ryneveldt, Tony Nikolic, and Vivienne de Araujio shed light on Fuellmich’s ordeal and the broader implications for justice and freedom of speech.
Ryneveldt, a seasoned advocate from South Africa, provided a detailed account of Fuellmich’s alleged kidnapping from Mexico and subsequent transportation to Germany. He emphasized the absence of evidence supporting the accusations leveled against Fuellmich, highlighting the confusion exhibited by a key witness during cross-examination.
Nikolic, an attorney based in Australia, underscored the international collaboration among legal professionals working to expose what they perceive as a global injustice. He praised Fuellmich for his role in uniting experts and lawyers worldwide in the pursuit of justice.
De Araujio, an esteemed attorney from France, offered legal insights into Fuellmich’s case, stressing the importance of solidarity among legal professionals in challenging what they view as unjust treatment.
The panelists expressed grave concerns about the implications of Fuellmich’s imprisonment for the rule of law and democratic principles. They vowed to continue their efforts to seek justice on behalf of Fuellmich and uphold the principles of fairness and transparency.
Fuellmich’s case serves as a stark reminder of the challenges facing those who dare to challenge powerful interests. As legal experts rally behind him, the fight for justice continues, with hopes of shining a light on the truth behind the Covid-19 pandemic and its repercussions.■
Lees dit explosieve bericht over hoe de menselijke activiteit niet de oorzaak is van klimaatverandering, maar hoe machtige elites ons in duisternis houden en manipuleren voor hun eigen agenda!
Vandaag heb ik een belangrijke waarschuwing voor alle vrije denkers over door de mens veroorzaakte klimaatverandering. Tot voor kort kon ik niet begrijpen hoe de halve wereld kon geloven in de klimaatslogans van Greta Thunberg, terwijl op het gezicht van dit toen 15-jarige kind te lezen was, dat deze nieuwe geforceerde klimaatreligie onmogelijk aan haar eigen hoofd of geest kan zijn ontsproten. Iedereen onder deze hemel zou zich onmiddellijk moeten realiseren dat dit gewoon een arm, ziek klein mensje is dat als instrument wordt gebruikt door een machtige elite en misbruikt voor hun doeleinden. Maar wat ik nog minder kon begrijpen was dat onuitsprekelijk veel blijkbaar kerngezonde kinderen, en ook jongeren en ook volwassenen zichzelf en dit misbruikte meisje hebben laten gebruiken. Deze normale en weldenkende mensen zouden in mijn ogen, tenminste in staat moeten zijn geweest om te doorzien, dat ze slechts werden gebruikt door deze grote oplichters. Bovendien zou het ieder weldenkend mens niet ontgaan moeten zijn dat het altijd dezelfde machtsmisbruikers zijn die onze mooie wereld voortdurend overspoelen met hun strategisch in gang gezette financiële crisessituaties, oorlogen, allerlei plandemieën en andere zelf-veroorzaakte crisessituaties, die ons allen tiranniseren, plunderen en geleidelijk tot slavernij dwingen.
Maar pas nadat we met Kla.TV al vele documentaires hadden gemaakt over deze sektarische nieuwe klimaatreligie, ging er bij mij een licht branden. Zeer explosieve documenten die naar ons waren uitgelekt overtuigden mij ervan dat wij bij Kla.TV ons ook hadden laten gebruiken – door één en dezelfde crisis-veroorzakers waar we het hier over hebben. Ik realiseerde me plotseling dat het niet domheid of onwetendheid is waardoor de massa’s mensen in deze klimaatwaan trappen. Het is veeleer de duivelse sluwheid van deze klimaatfluisteraars, die precies weten hoe ze ons allemaal in onwetendheid kunnen houden of hoe ze ons vakkundig kunnen manoeuvreren op een zijspoor waar we elkaar de koppen kunnen inslaan met de meest waarheidsgetrouwe argumenten en tegenargumenten.
Ik zal jullie nu uitleggen hoe wij bij Kla.TV ons ook hebben laten gebruiken door deze klimaatcriminelen, en wat we hier nu van geleerd hebben. Feit is dat ook wij in hun trucjes zijn getrapt. Hoe dan, vraag je je nu af? Heel eenvoudig: door de voortdurende bewering dat de klimaatverandering door ons mensen is veroorzaakt, tegen te spreken met de hoogste klimatologen en wetenschappers. Ze hebben de allerbeste en meest overtuigende voorbeelden gebruikt om aan te tonen dat klimaatverandering al duizenden jaren op natuurlijke wijze plaatsvindt, met een constant op en neer en heen en weer gaan van temperaturen, winden en weerpatronen, enzovoort. En dat is en blijft correct. Maar hoe overtuigender we in staat zijn geweest om te bewijzen dat klimaatverandering onmogelijk door de mens veroorzaakt kan zijn, hoe meer we deze spindoctors van de klimaatcrisis in de kaart hebben gespeeld! Nu zul je natuurlijk vragen, waarom is dat? Wat is er nuttiger dan het besef dat wij mensen hoogstens een invloed van 0,000 op het klimaat kunnen hebben? Dat zou duidelijk bewijzen dat “Gretchen” alleen maar onzin aan het verspreiden is … En zie je, dit constante heen en weer gepraat, dit getouwtrek op dit veel te basale niveau over de vraag of klimaatverandering door de mens wordt veroorzaakt of niet, is de absoluut opzettelijke bijzaak, waar deze slimme klimaatvossen ons naar toe hebben gemanoeuvreerd. Wat ik me echter pas sinds kort realiseer, door het inzicht in belangrijke patenten op het gebied van weermanipulatie, is het feit dat veel van de huidige veranderingen in ons weer en “klimaat” toch door de mens zijn veroorzaakt! Maar niet door “naïeve” mensen zoals jij en ik, d.w.z. de bevolking, op het onderste niveau, maar door gewetenloze misantropen aan de top, op het hoogste niveau! Niet door onze verwarmingssystemen, noch door onze uitlaatgassen of industrieën! En al helemaal niet door koeienscheten, die ook de schuld krijgen van de ozongaten.
Nee, in talloze patenten die al vele tientallen jaren bestaan, kun je met eigen ogen lezen dat geoengineering, dat wil zeggen verschillende technieken om het weer te manipuleren, onder andere ozongaten veroorzaken. De patenten voor deze weerwapens laten echter ook zien dat ze aardbevingen, overstromingen, droogtes, sneeuwstormen, bliksem met en zonder onweer, hittegolven, kou, stormwinden en zelfs tornado’s veroorzaken. Er wordt zelfs een opsomming gegeven van tsunami’s, waar niemand destijds iets vanaf wist, en alle andere afschuwelijke dingen die we de afgelopen decennia hebben moeten doorstaan! Het officiële Amerikaanse patent 4686605 beschrijft op de achterkant precies hoe gevaarlijke elektromagnetische HAARP-wapens zijn en ook kunnen worden gebruikt om hitte of bosbranden te genereren! Je vindt talloze andere genummerde Amerikaanse patenten in de tekstbijlage hieronder – ik kan ze hier niet eens allemaal opnoemen vanwege de overvloed, laat staan dat ik ze kan behandelen. En terwijl ik verschillende van dergelijke patenten doornam, kwam ik er ook achter dat dergelijke patenten veel geld kosten en alleen worden toegekend als de aangevraagde technologieën ook echt werken. Ik realiseerde me ook dat de overgrote meerderheid van de patenten voor weermanipulatie van militaire oorsprong zijn. Dat was ook de reden waarom er in de jaren ‘60 veel wetsvoorstellen werden opgesteld om ervoor te zorgen dat deze weerwapens niet voor militaire doeleinden konden worden gebruikt. Alleen al tussen 1947 en 1978 werden 110 programma’s voor weermanipulatie goedgekeurd door het Amerikaanse Congres. In 1962 zei LYNDON B. JOHNSON: “Dit zal mensen in staat stellen om de lagen van de bewolking van de aarde te bepalen en uiteindelijk het weer te beheersen. En hij die het weer beheerst, zal de wereld beheersen.”
Maar toen zag ik al die cijfers, hoeveel miljoenen tonnen Nano-Cocktails tot en met roetdeeltjes regelmatig in onze lucht worden gepompt. In de jaren zeventig creëerde de Amerikaanse luchtmacht hiervoor de term ‘Chemtrails’. Toen de eerste onafhankelijke onderzoekers lucht kregen van deze geheime misdaden tegen de mensheid, begon de CIA deze mensen onmiddellijk in diskrediet te brengen als complotdenkers. Het gevolg was dat al diegenen die deze uiterst giftige, natuurvernietigende stroken en rookgordijnen in de lucht hadden gerapporteerd, tientallen jaren lang van alle kanten werden weggezet als idioten, en bij voorkeur als nazi’s en complotdenkers.
Zelfs in 2008, toen Werner Altnickel op het 1e AZK honderden bewijzen presenteerde van dergelijke chemtrail-implementaties in samenhang met HAARP en microgolftechnologie, ging de aanval op hem en alle gerelateerde getuigen niet alleen door, maar werd nog intensiever. Pas nadat duizenden onweerlegbare bewijzen het publiek hadden bereikt, gaven niet alleen Wikipedia, maar ook allerlei gouvernementele en wetenschappelijke websites officieel toe dat chemtrail-technologie al vele decennia bestaat, alleen werd er voortaan consequent naar verwezen als geoengineering. Deze plotselinge algemene concessie met de nieuwe technische term heeft de mensen die de chemtrails aan het licht brachten dus op geen enkele manier vrijgesproken, gerechtvaardigd of zelfs maar gerehabiliteerd. Integendeel: ze zijn alleen nog maar verder in de hoek van complotdenkers geduwd en ze bleven erbij dat er bij geoengineering geen sprake is van het sproeien van schadelijke stoffen, maar alleen van nuttige weersveranderingen ten gunste van de mensheid … En zo is het verhaal vormgegeven, dat ze alleen het beste met de mensheid voor hebben. Maar wat kristalhelder blijkt uit veel van deze blootgelegde patenten is precies het tegenovergestelde: hieronder, in de bijlage van de programmatekst, vindt je veel bronnen over de absoluut verwoestende schade aan de gezondheid die wordt veroorzaakt door geoengineering. Het ergste is echter dat het juist deze enorme en alles vergiftigende ingrepen zijn die het weer en het klimaat daadwerkelijk veranderen. En hoewel er niet zoiets bestaat als een wereldwijd klimaat, veranderen deze giftige cocktailsprays, in combinatie met de hoge frequenties van HAARP, 5G, 4G, smart technologieën, etc., onweerlegbaar de verschillende regionale klimaten op aarde. Wat eerder werd verguisd als een bittere complottheorie blijkt nu een woud te zijn van zo’n 1000 gepatenteerde technieken voor weermanipulatie die al tientallen jaren genadeloos worden toegepast zonder enige kennis, laat staan het recht van het volk om inspraak te hebben. Sommige patenten voor weermanipulatie zijn meer dan 100 jaar geleden ingediend en goedgekeurd en werden direct na de Tweede Wereldoorlog gebruikt. Je vindt een hele lijst van zulke patenten in de bijlage van de programmatekst, met brongegevens en verdere links naar diepgaande documentaires.
Volgens geoengineering expert Dane Wigington worden zelfs cyclonen en orkanen gemanipuleerd. Het is ABSOLUUT ZEKER dat cyclonen gemanipuleerd worden. Het Amerikaanse leger houdt zich zeker al sinds 1947 bezig met orkaanmanipulatieprogramma’s – en tot op de dag van vandaag. Volgens Dane Wigington is klimaatengineering aantoonbaar de grootste oorzakelijke factor in relatie tot het steeds toenemende aantal bosbranden. En terwijl ons overal ter wereld steeds meer en duurdere roetfilters worden opgelegd om de klimaatschadelijke roetdeeltjes van dieselvoertuigen e.d. in te dammen, staan geo-engineers zoals Dr. David Keith en Dr. Ken Caldeira erop dat er elk jaar tot 20 MILJOEN ton Aluminium Nanopartikels wereldwijd in de atmosfeer worden gepompt. Heb je dat goed begrepen? Al heel lang worden er elk jaar vele miljoenen tonnen van zulk spul tot en met roetdeeltjes en talloze dodelijke chemicaliën in de vorm van Nano-deeltjes de ether in geblazen. Ook veroorzaken al deze deeltjes samen met zwavelvorming en dergelijke de zogenaamde zure regen, die al tientallen jaren genadeloos onze totale vegetatie vernietigt.
Helaas lijkt een dergelijke opheldering volstrekt ongeloofwaardig. Dat komt alleen omdat de medeplichtige media mantra-achtig beweren dat al dit soort weer- en klimaatwapens nooit gebruikt worden. In plaats daarvan begeleiden ze ‘s nachts liever gemaskerde terroristen die duizenden voertuigen opblazen in naam van klimaatbescherming. Ze voeren vriendschappelijke gesprekken met hen voor de camera’s en vermommen zelfs hun stem als ze hun woede afreageren op de autoklimaatzondaars. Hoewel de politie op zoek is naar deze terroristen, houden de mainstream media ze moedwillig verborgen in plaats van ze te ontmaskeren. Zijn we niet medeplichtig als we onze verplichte omroepbijdrage aan deze mainstream criminelen blijven geven? Het is duidelijk dat ze ons geld gebruiken om de echte klimaatvernietigers en volksmoordenaars te beschermen. Ze doen dit ook moedwillig door als een mantra te beweren dat geen enkele regering ter wereld haar burgers opzettelijk schade zou berokkenen zonder dat dit opgemerkt zou worden. Dit is het gehersenspoelde narratief, wat in ons hoofd zit. Helaas bewijzen talloze documenten en feiten het volledige tegendeel. Aan de ene kant zijn er een hele reeks aardbevingen en milieurampen aan het licht gekomen die door geactiveerde weerwapens tot stand zijn gekomen. De eerste van dit soort terroristische aanvallen moesten al in de jaren 1950 en 1960 openlijk worden toegegeven. Echter zonder enige positieve gevolgen voor de mishandelde wereldbevolking. Dit is nog maar het begin van een klein topje van deze gruwelijke ijsberg.
Sinds 1945 hebben meer dan 2100 bekend geworden kernbomproeven en met zekerheid een door de mens veroorzaakte nucleaire klimaatverandering veroorzaakt! Bij elkaar hadden 520 van deze kernexplosies, die alleen al in Wikipedia staan, een detonatiewaarde die 45.000 keer krachtiger was dan de kracht van de eerste atoombom op Hiroshima. Met andere woorden, sinds 1945 is alleen al Hiroshima door waanzinnige wetenschappers en oorlogszuchtige, in de atmosfeer en onder water nog eens 45.000 keer herhaald! Helaas ontbreken er nog minstens 1.680 ontdekte kernexplosies in deze berekening, en dat is zonder de niet geregistreerde getallen, zodat Hiroshima misschien wel meer dan 100.000 keer herhaald is. Begrijp je waar we het hier over hebben? Maar onze boeren worden nu hun koeien afgenomen omdat ze zogenaamd te veel scheten laten, waardoor het land, de weilanden en het klimaat worden beschadigd…
In 1952 leidde het Cumulus-project in Groot-Brittannië tot een mega overstromingsramp met tientallen doden.
In 1962-71 werden orkanen veroorzaakt en opzettelijk gestuurd met het “Stormfury” project.
In 1967-72 veroorzaakte Project Popeye gigantische regenval in Vietnam, waardoor de aanvoerroutes van de Vietcong1 opzettelijk verzandden en afgesneden werden
En dit alles gebeurde meer dan 50 jaar geleden. Onze generatie is al getroffen door talloze andere overstromingen, tsunami’s, aardbevingen en dergelijke. En wat betreft de leugenachtige mainstream bewering dat geen enkele regering haar bevolking ooit opzettelijk kwaad zou doen, laat staan dat ze dat bewust zouden doen, verwijs ik nogmaals naar onze documentaire film VS – Gif experimenten op haar eigen bevolking, van 07-02-2024 www.kla.tv/28110 (NL)
In 1994 werden nog meer grootschalige experimenten op mensen in de VS ontdekt. De onvrijwillige proefpersonen waren hier Amerikaanse burgers – hele steden. Militaire vliegtuigen besproeiden hen opzettelijk met gif-cocktails gedurende lange perioden omdat het leger zogenaamd wilde zien wat er zou gebeuren – omdat oorlogsmiddelen moeten worden getest voordat ze worden gebruikt op de “vijand”. Zelfs een basisschool met kinderen werd drie maanden lang elke dag opzettelijk besproeid met zink/cadmiumsulfide. De gevolgen waren verschrikkelijk. De helft van een hele schoolklas was dood, de andere helft leed aan ernstige ziekten, sterilisatie of invaliditeit. Slachtoffers baarden later zelf ernstig gehandicapte kinderen, etc. De regering beweerde dat de vliegtuigen alleen onschadelijke chemicaliën hadden gesproeid. Uit de metingen bleek echter dat zink-cadmiumsulfide een van de gedetecteerde chemicaliën was. Met andere woorden, precies zulke giftige stoffen, die, met veel anderen ook nog, zoals eerder gezegd, al tientallen jaren, met miljoenen tonnen tegelijk heimelijk over bijna elk land ter wereld worden gesproeid! En dat jaarlijks!
En zie je, deze klimaatverwoesters en gigantische vervuilers hebben ons nietsvermoedende volkeren vanaf het allereerste begin de schuld gegeven van hun wereldwijde bodem- en watervervuiling. Maar hoe? Door ons te beschuldigen van het gebruik van schadelijke shampoos en verzorgingsproducten en dergelijke. Maar tegelijkertijd sproeien ze voortdurend tientallen miljoenen tonnen onuitsprekelijk giftige cocktails over de hele wereld, zodat geen enkele regio ter wereld gespaard blijft van deze vervuiling. En deze sproeivluchten in de sterkste verbinding met de 4G en 5G microgolfbestralingen, doden overal bomen, bijen, insecten en vogels. Maar ook al onze wateren en bodems worden voortdurend zwaar vergiftigd door geoengineering. In het Amerikaanse octrooi 9924640 worden Boeing-vliegtuigen omgebouwd om ladingen van 25 ton zandachtige Nano-deeltjes te vervoeren op een hoogte van 18.000 meter. Deze deeltjes blijven tot 2 jaar in de bovenste atmosfeer – maar daarna sijpelen ze allemaal geruisloos naar beneden op onze velden, tuinen, bossen, meren, rivieren en weilanden! Bovendien verkoopt de NAVO, die werd opgericht door hooggeplaatste vrijmetselaars, al geruime tijd ongeveer 90% van zijn JP8-brandstof aan de burgerluchtvaart, d.w.z. aan bijna alle grote luchthavens ter wereld. Op deze manier gebeurd weer hetzelfde. We mogen nooit vergeten dat de verborgen meesterbreinen achter deze wereldwijde besproeiingscampagnes serieus de wereldbevolking tot 500 miljoen wilden reduceren. Ze hebben dit in 8 talen laten graveren in hun 120 ton zware monumenten, de beroemde “Georgia Guide Stones”. Of is het louter toeval dat de NAVO-brandstoffen die aan ons worden verkocht sommigen precies dezelfde of soortgelijke zeer gevaarlijke stoffen als additieven bevatten? Er zijn hoge concentraties aluminium, barium, beryllium, lood, cadmium, chroom, kobalt, ijzer, koper, molybdeen, natrium, nikkel, strontium, titanium, vanadium, zink en tin gedetecteerd in deze militaire brandstof, evenals de oxiden van deze metalen en andere giftige stoffen.
Zie je, daar gaan we weer. Dus draag spandoeken door de straten en klimaatdemo’s die zeggen: NAVO brandstoffen in onze vliegtuigen zijn klimaat moordenaars! – Lood, strontium & ijzeroxide vermoorden ons! Elk jaar tig-miljoen tonnen aluminium Nanopartikels tot en met fijnstof van kolen in de atmosfeer spuiten is niet alleen massieve volksbedrog, maar ook achterbakse genocide! Dus alles wat tot nu toe genoemd is, is door de mens veroorzaakt! Daarom zullen we bij Kla.TV nooit meer beweren dat de huidige, aan de kaak gestelde klimaatverandering niet door mensen wordt veroorzaakt! Maar vanaf nu zullen we alle Greta Thunbergs van deze wereld wat bijles geven door onze eigen spandoeken omhoog te houden te midden van de klimaatwaanvoorstellingen! En die zullen precies laten zien welke mensen al deze klimaatrampen veroorzaken en met welke middelen. We zullen Greta en haar kinderlijke volgelingen voor de mainstream camera’s overal duidelijk maken wie de echte klimaatzondaars zijn. We zullen onze spandoeken omhoog houden, waarop te zien is wie er bijvoorbeeld elk jaar 10 miljoen ton aluminiumfijnstof etc. in onze atmosfeer pompt! En welke effecten dit precies heeft op onze gezondheid!
Kijk maar eens naar de lijsten met ziektes onderaan de tekst van de uitzending, daar krijg je de rillingen van.
Ik roep hierbij ook alle vrije denkers en deskundigen op om hetzelfde te doen. We vroegen ons steeds af hoe we de mensen, die nog niet geïnformeerd zijn, het beste konden inlichten. Toen lieten we ons meeslepen en begonnen we kleine brievenbuscampagnes te houden waar we onze traktaten of wat dan ook in stopten. Zulke acties worden meestal beantwoord met protesten van de passief onwetende bevolking, die zulke dingen niet wil horen en er ook geen vragen over heeft gesteld.
Maar als we allemaal naar deze demonstraties, “Friday for Futures” enz. gaan en onze spandoeken omhoog houden om de schuldigen van deze klimaatcrisis bij naam en toenaam aan te klagen en rechtvaardige straffen voor hen te eisen, dan kunnen we de woede van deze hoog geïnteresseerde massa’s misschien op het laatste moment nog ombuigen en richten op de echte veroorzakers! De ware veroorzakers moeten dringend openbaar aangeklaagd worden!
En kijk, dit zou weer precies dezelfde misdadigers betreffen die ook achter de Covid-plandemie zaten, maar die ook verantwoordelijk waren voor de meeste oorlogen van de afgelopen decennia, evenals de huidige, maar ook voor alle opzettelijk gemanipuleerde financiële crisessituaties, etc. Omdat het altijd dezelfde elites zijn uit de top van de vrijmetselarij en dus Satanisten, die ook deze huidige paniek en dergelijke aanwakkeren. Het zijn altijd dezelfde die al deze wereldcrisessituaties veroorzaken om er onuitsprekelijke winsten en toename van persoonlijke macht uit te genereren. Help ons alsjeblieft om al deze weer- en klimaatvernietigende machtsfiguren bij naam en toenaam te ontmaskeren door ijverig programma’s als deze te verspreiden onder de “ontwaakte klimaatstrijders” over de hele wereld. Ga met ons mee naar de klimaatdemonstraties en houd jullie zelfontworpen spandoeken omhoog voor de mainstream camera’s.
Niet alleen Greta Thunberg en haar fanatieke volgers, maar ook alle bezorgde mensen van de wereld moeten precies weten wie hoeveel miljoenen tonnen van welk dodelijk gif de atmosfeer in vliegt om ons, misleide burgers van de wereld, de schuld te geven van alle milieurampen. Wat nog erger is, is dat diezelfde samenzweerders ons ook nog oplichten met allerlei klimaatbelastingen en klimaatboetes. De internationaal afgekondigde klimaatdoelen in combinatie met Agenda 2030 vertellen ons dat vooral de door hen aangewakkerde klimaatgekte zal leiden tot de grootste oplichterspraktijken aller tijden, als we deze waanzinnigen niet stoppen!
Daar zij de mensen de schuld geven de oorzaak te zijn van de klimaatveranderingen, kunnen deze genocide-plegers zich mooi achter ons verschuilen. Ook al zijn zij zelf de schuldigen, schuiven ze de verantwoording hiervoor in onze schoenen, dat is overigens een oeroude duivelse strategie.
Vergeet ondanks dit alles nooit dat dit allemaal zware misdaden zijn zonder verjaringstermijn. En omdat ze alles in de doofpot stoppen en witwassen via hun mainstream media en bovendien elke onthulling via hun internetplatforms in toenemende mate censureren, moeten al hun vazallen ook als medeplichtigen ontwapend en achter de tralies gezet worden.
Op onze spandoeken, die we in de toekomst bij “Greta & Co” demo’s zullen dragen, moet bijvoorbeeld in één oogopslag duidelijk zijn hoeveel HAARP-faciliteiten er wereldwijd zijn en wie deze weerwapens precies gebruiken om onze ionosfeer aan de kook te brengen, om hier beneden allerlei cataclysmen2 te veroorzaken.
De wereldbevolking moet deze massamoordenaars ontmaskeren, ze aanklagen en achter de tralies zetten, er is geen andere weg mogelijk. Maar als er, ondanks al deze ontmaskering, nog steeds geen gerechtigheid is voor de getroffen wereldbevolking, dan zal diezelfde bevolking een nieuw rechtssysteem afdwingen die hen wel beschermt en verdedigt. Ja, dan heeft het oude rechtssysteem zichzelf gediskwalificeerd door haar weigering om te dienen en waardoor de wereld gedwongen is om nieuwe, rechtbanken te creëren en macht te geven zonder dat zij betaling eisen, want de Nieuwe Wereld draait niet langer om geld!
Europa’s afdaling in dystopie onder het mom van klimaatactivisme is een huiveringwekkende realiteit. De waarschuwingen van Europarlementariër Rob Roos tegen de globalistische agenda van de EU weerklinken nu luider dan ooit. Naarmate vrijheden verdwijnen en het toezicht strenger wordt, wordt de strijd voor vrijheid belangrijker dan ooit.
In de schaduw van de eens zo welvarende steden van Europa ligt nu een landschap van onderdrukking en bewaking dat doet denken aan een dystopische roman. De stem van Europarlementariër Rob Roos, ooit een eenzaam baken van verzet, is tot zwijgen gebracht te midden van de verstikkende greep van het totalitaire regime van de Europese Unie.
Voorbij zijn de dagen van vrijheid van meningsuiting en individuele vrijheden. In plaats daarvan heeft het meedogenloze streven van de EU naar haar globalistische agenda, versluierd onder het mom van klimaatactivisme, een tijdperk van ongekende controle en manipulatie ingeluid. De doelstellingen van Agenda 2030, ogenschijnlijk gericht op het bestrijden van klimaatverandering, waren slechts een rookgordijn voor de consolidatie van de macht door niet-gekozen bureaucraten.
Naarmate het jaar 2024 zich ontvouwt, worden de ware bedoelingen van de EU pijnlijk duidelijk. Surveillance is alomtegenwoordig geworden en doet denken aan de Orwelliaanse nachtmerrie die in ‘1984’ werd voorgesteld. Afwijkende meningen worden snel de kop ingedrukt en degenen die zich tegen het regime durven uit te spreken, riskeren gevangenisstraf of erger.
Rob Roos, ooit een uitgesproken criticus van de inbreuk van de EU op individuele vrijheden, kwijnt nu weg in de vergetelheid, zijn waarschuwingen worden overstemd door de kakofonie van propaganda die door de heersende elite wordt gepropageerd. De boerenprotesten die hij verdedigde, zijn brutaal onderdrukt, hun roep om gerechtigheid is aan dovemansoren gericht.
Europa, ooit geprezen als een baken van democratie en vooruitgang, is in chaos vervallen. De belofte van eenheid en welvaart heeft plaatsgemaakt voor verdeeldheid en wanhoop. In de wandelgangen van de macht trekken globalistische elites aan de touwtjes en orkestreren ze een sinistere agenda die gericht is op het onderwerpen van de massa’s.
Terwijl de zon ondergaat in de eens zo grote beschaving van Europa, blijven de echo’s van het verzet nog steeds hangen. Maar in het aangezicht van overweldigende onderdrukking lijkt hoop slechts een verre herinnering. De toekomst, ooit stralend en veelbelovend, ligt nu in duisternis gehuld.
In dit sombere landschap dienen de woorden van Rob Roos als een beklijvende herinnering aan wat verloren is gegaan. Zijn waarschuwingen, die door velen werden genegeerd, klinken nu meer waar dan ooit. Want in de strijd tegen tirannie is zwijgen medeplichtigheid, en alleen door eenheid en verzet kunnen de vlammen van de vrijheid opnieuw worden aangewakkerd.■
De bezorgdheid over de invloed van het World Economic Forum neemt toe nu Klaus Schwab zinspeelt op ‘diepgaande systemische herstructurering’ Critici waarschuwen voor het omzeilen van democratie en individuele vrijheden. Is de “The Great Reset” een weg naar het fascisme van de gezamenlijke overheid?
Tijdens zijn toespraak op de G20 / B20-top in Indonesië in 2022 heeft Klaus Schwab, oprichter en uitvoerend voorzitter van het World Economic Forum (WEF), aanzienlijke aandacht getrokken en zorgen gewekt over de rol van de organisatie bij het vormgeven van wereldwijde beleidsmaatregelen.
Tijdens de top benadrukte Schwab de noodzaak van een “diepgaande systemische en structurele herstructurering” van de wereld, waarbij hij zinspeelde op belangrijke veranderingen die op komst zijn. Zijn opmerkingen hebben echter kritiek gekregen van sceptici die beweren dat een dergelijke herstructurering mogelijk de nationale soevereiniteit en individuele vrijheden zou kunnen ondermijnen.
Marc Morano, een prominente criticus van het WEF, uitte zijn bezorgdheid en verklaarde: “Hij heeft het erover dat we in wezen de nationale soevereiniteit opgeven, individuele vrijheden opgeven en de heerschappij overdragen aan experts … Deze hele agenda is om ervoor te zorgen dat we geen keuze hebben over enkele van de grootste vragen van ons leven.”
Morano’s gevoelens weerspiegelen een groeiend sentiment onder degenen die op hun hoede zijn voor de invloed van het WEF. Hij benadrukte voorbeelden zoals het verbod op auto’s op gas, vaccinmandaten, lockdowns en het verbod op vlees, die allemaal werden geïmplementeerd zonder democratische mandaten, maar schijnbaar georkestreerd door samenwerking tussen overheid en bedrijfsentiteiten.
Schwab’s vergelijking met een “James Bond-schurkenhouding” en zijn bewering dat de elite-aanwezigen van WEF-bijeenkomsten de macht hebben om over de toekomst van de planeet te beslissen, hebben de wenkbrauwen doen fronsen en geleid tot oproepen tot transparantie en verantwoording binnen de organisatie.
Critici beweren dat de jaarlijkse bijeenkomsten van het WEF, die een mix van miljardairs, bedrijfsleiders, overheidsfunctionarissen, beroemdheden en academici samenbrengen, buiten de traditionele kanalen van democratisch bestuur opereren. Morano legt uit: “Ze hebben een manier gevonden voor bedrijven, academici, lobbyisten en fondsenwervers om politici buiten de boeken om te ontmoeten buiten het bereik van lobbyregelgevers om toezicht te houden … En ze zijn van plan.”
Het concept van de ‘Great Reset’, verdedigd door Schwab en het WEF, is met scepsis en angst ontvangen door sommigen die het zien als een verhulde poging om een vorm van fascisme van de gezamenlijke overheid op te leggen. Morano vatte de zorgen samen door te stellen: “De grote reset … maakt in feite het hele Westen hetzelfde model als het Chinese autoritaire bewind… Ze omzeilen de democratie en leggen dingen op via dit fascisme van de corporatieve regering.”
Terwijl Schwab en het WEF blijven pleiten voor wereldwijde samenwerking en structurele veranderingen, zal het debat over hun invloed en methoden waarschijnlijk intensiveren.
De roep om transparantie, verantwoordingsplicht en democratische participatie zal naar verwachting luider worden naarmate individuen en regeringen worstelen met de implicaties van een snel veranderende wereldorde.■
EU-wet digitale diensten stelt vrijheid van meningsuiting ter discussie.
| Door: Frits Corpelijn | Datum: 10 februari 2024 | Bron: Rob Roos |
De Digital Services Act van de EU dreigt stemmen te muilkorven op platforms zoals Elon Musk’s X. Het handhaven van de vrijheid van meningsuiting is niet alleen een recht, het is een plicht om de democratie te beschermen. Laten we ervoor zorgen dat verschillende meningen gedijen, niet onderdrukt.
In de voortdurende bezorgdheid die wordt gezaaid over censuur en de integriteit van democratische waarden, heeft de Europese Commissie haar zinnen gezet op het ontmantelen van Elon Musk’s platform X onder het mom van de Orwelliaanse Digitale Dienst.
Het voorstel van de Commissie heeft scherpe kritiek gekregen van stemmen uit het hele politieke spectrum, waarbij velen, waaronder Robert Roos, lid van het Europees Parlement en vicevoorzitter van de ECR-Fractie, het aan de kaak stelden als een directe aanval op de vrijheid van meningsuiting.
“Ik noem dit censuur,” verklaarde Roos, waarbij hij de nadruk legde op de ernstige implicaties die dergelijke acties kunnen hebben voor het democratische weefsel.
“Als ze slagen, zal onze democratie het grootste slachtoffer zijn,” voegde Roos eraan toe, in navolging van de wijdverbreide vrees dat de maatregelen van de Commissie afwijkende stemmen zouden kunnen verstikken en de uitwisseling van ideeën die essentieel zijn voor een gezonde democratie zouden kunnen beperken.
Roos, bekend om zijn fervente pleidooi voor burgerlijke vrijheden, is een uitgesproken tegenstander van elke wetgeving die de vrijheid van meningsuiting dreigt in te perken. Zijn recente toespraak in het Nederlands benadrukte de gevaren van het gebruik van “desinformatie” als een containerbegrip om afwijkende meningen te onderdrukken en burgers het zwijgen op te leggen.
“Desinformatie het nieuwste stopwoordje van de links liberale gevestigde orde,” aldus Roos, waarmee hij onderstreepte hoe het verhaal rond de bestrijding van desinformatie is geëvolueerd van het aanpakken van buitenlandse inmenging naar het aanpakken van ongemakkelijke waarheden die door gewone mensen worden geuit.
Critici stellen dat te midden van de aanzienlijke demografische verschuivingen in Europa in de afgelopen vijf decennia en de substantiële investeringen in klimaatbeleid die onzekere resultaten opleveren, het bestempelen van afwijkende stemmen als leveranciers van desinformatie een gevaarlijk voorstadium is.
Naarmate het debat over de DSA intensiever wordt, beloven verdedigers van de vrijheid van meningsuiting zich te verzetten tegen elke inbreuk op fundamentele vrijheden, en beschouwen ze de bescherming van de vrijheid van meningsuiting niet alleen als een recht, maar ook als een plicht die essentieel is voor het waarborgen van de democratie zelf. ■
Scott Ritter waarschuwt voor dreigende crisis en militaire ineenstorting in Oekraïne.
Voormalig Amerikaanse marinier Scott Ritter waarschuwt voor een dreigende crisis en militaire ineenstorting in Oekraïne te midden van escalerende spanningen met Rusland. De val van Adeva markeert een keerpunt. Diplomatieke oplossingen zijn dringend nodig.
De voormalige Amerikaanse marinier Scott Ritter waarschuwt voor de militaire ineenstorting van Oekraïne te midden van escalerende spanningen met Rusland. Naarmate de stad Adeva valt, verzwakt de greep van president Zelenski op de macht. Diplomatieke oplossingen zijn dringend nodig om verdere escalatie te voorkomen.
In een sombere beoordeling van de militaire situatie in Oekraïne heeft de voormalige wapeninspecteur van de Amerikaanse marine en de VN, Scott Ritter, gewaarschuwd voor een dreigende ineenstorting, wat een mogelijk einde zou betekenen voor het regime van president Zelenski.
De analyse van Ritter, gegeven in een exclusief interview met Redacted, schetst een grimmig beeld van de afnemende capaciteiten van het Oekraïense leger en de politieke onrust die de natie in zijn greep houdt.
De inzichten van Ritter komen te midden van escalerende spanningen tussen Rusland en de NAVO, waarbij de vrees voor een grootschalig conflict op de loer ligt. De recente opmerkingen van de voormalige Russische president Dmitry Medvedev vergroten de zorgen nog verder.
Centraal in de beoordeling van Ritter staat het recente slagveld in de stad Adeva, dat lange tijd een bolwerk is geweest dat werd versterkt door NAVO-troepen. Rapporten suggereren dat Oekraïense strijdkrachten zich overgeven en vluchten, wat een kritieke klap betekent voor hun militaire cohesie.
‘De ineenstorting van het Oekraïense leger is aanstaande’, beweerde Ritter. Hij noemde de cruciale rol van artillerie bij het in stand houden van de Oekraïense verdediging en merkte op dat hun arsenaal, inclusief moderne westerse wapens, is uitgeput.
Oekraïense pogingen om dit te compenseren met drone-oorlogvoering zijn mislukt omdat Russische troepen operators snel neutraliseren en communicatiekanalen verstoren. De val van Adeva, door Ritter omschreven als ‘het begin van het einde’, markeert een belangrijke overwinning voor de Russische strijdkrachten en legt kwetsbaarheden in de defensieve strategie van Oekraïne bloot.
Ritter benadrukte de onvermijdelijkheid van Russische vooruitgang, voorspelde verdere terreinwinst en toenemende Oekraïense slachtoffers. Ondanks de grimmige realiteit ter plaatse bekritiseerde Ritter de ontkenning door de westerse leiders van de erbarmelijke situatie in Oekraïne.
Hij verwierp de oproepen tot meer militaire steun, met het argument dat logistieke beperkingen en het snelle tempo van de Oekraïense verliezen dergelijke hulp ineffectief maken. In zijn reactie op de politieke onrust in Kiev benadrukte Ritter de leiderschapsuitdagingen van president Zelenski, waaronder beschuldigingen van corruptie en incompetentie.
Zelenski’s pogingen om controle over het leger te krijgen, en met name zijn mislukte poging om generaal Zusi af te zetten, weerspiegelen bredere kloven binnen het Oekraïense bestuur. “In het licht van de maatschappelijke en politieke ineenstorting verzwakt Zelensky’s greep op de macht”, waarschuwde Ritter.
Speculaties over de toekomst van Zelenski, waaronder berichten over vastgoedaankopen in het buitenland, onderstrepen de onzekerheid rond het leiderschap van Oekraïne. Naarmate de crisis zich verdiept, worden internationale actoren, waaronder de Verenigde Staten, geconfronteerd met cruciale beslissingen over hun steun aan Oekraïne.
De beoordeling van Ritter onderstreept de dringende behoefte aan realistische beoordelingen en diplomatieke oplossingen om verdere escalatie in de regio te voorkomen. Het is duidelijk dat de situatie in Oekraïne een kritiek punt heeft bereikt, waarbij de dreiging van verdere escalatie niet te negeren valt. Gebaseerd op het exclusieve interview met Scott Ritter, roept deze analyse de internationale gemeenschap op om gezamenlijk te handelen en diplomatieke oplossingen na te streven die een einde maken aan het lijden van het Oekraïense volk en stabiliteit in de regio bevorderen.■
Poetin’s interview met Tucker Carlson biedt hoop voor vrede in Oekraïne. Zijn oproep tot onderhandelingen en bereidheid om te luisteren naar verschillende standpunten zijn positieve stappen richting dialoog en begrip. Laten we streven naar vreedzame oplossingen en samenwerking voor een betere toekomst.
In een ongekende wending heeft de Russische president Poetin zich voor het eerst sinds de inval in Oekraïne laten interviewen door een westerse journalist. Het gesprek, dat werd gevoerd door de bekende Amerikaanse presentator en opiniemaker Tucker Carlson, biedt een glimp van optimisme in een tijd van spanning en conflict.
Poetin deed verschillende opmerkelijke uitspraken tijdens het interview, waarvan sommige kunnen bijdragen aan het bevorderen van vrede en dialoog. Hij benadrukte bijvoorbeeld dat Rusland geen agressieve bedoelingen heeft jegens NAVO-lid Polen en benadrukte dat Rusland alleen zou reageren als het zelf werd aangevallen. Deze verklaringen bieden hoop voor de stabiliteit in de regio.
Daarnaast toonde Poetin bereidheid om te onderhandelen over kwesties zoals de vrijlating van journalisten, waaronder Evan Gershkovich van de Wall Street Journal, die vorig jaar werd gearresteerd op beschuldiging van spionage. Dit is een positieve stap richting het bevorderen van persvrijheid en het versterken van bilaterale betrekkingen.
Het meest opvallende aspect van het interview was Poetins oproep aan de Verenigde Staten om te streven naar onderhandelingen in plaats van voortzetting van de financiering van de oorlog in Oekraïne. Door te wijzen op interne problemen en uitdagingen waarmee de Verenigde Staten worden geconfronteerd, zoals grenskwesties, migratie en staatsschuld, benadrukte Poetin de noodzaak van diplomatie en samenwerking.
Het feit dat Poetin ervoor koos om juist met Tucker Carlson te spreken, een figuur die bekend staat om zijn kritische houding tegenover buitenlands interventionisme en die pleit voor het beëindigen van steun aan Oekraïne, benadrukt de bereidheid van Rusland om te luisteren naar verschillende standpunten en kanalen van communicatie te openen, zelfs met diegenen die buiten de traditionele media vallen.
Hoewel het interview niet alle vragen beantwoordde en sommige kritiek oproept, biedt het een zeldzame gelegenheid voor dialoog en begrip tussen de Verenigde Staten en Rusland.
Het is een stap in de richting van vrede en stabiliteit in een regio die al te lang is geteisterd door conflict en lijden. Als we de weg van onderhandelingen en samenwerking blijven bewandelen, kunnen we hoop koesteren voor een betere toekomst, waarin vreedzame oplossingen de voorkeur krijgen boven militaire confrontaties.■
De oorlog in Oekraïne moet aan de onderhandelingstafels worden opgelost, niet op het slagveld waar al honderdduizenden doden zijn gevallen,” benadrukte Pepijn van Houwelingen (FVD) in een gedreven betoog in de Tweede Kamer. Hij pleit voor vredesonderhandelingen en een defensiebeleid gericht op zelfverdediging en vrede, niet op agressieve koersen onder buitenlandse druk. Van Houwelingen bekritiseerde ook het negeren van het referendum in 2016 en waarschuwde voor escalatie en mogelijke wereldoorlog. Zijn passie voor vrede en soevereiniteit maakt hem een opmerkelijke stem in de Tweede Kamer.
In een gedreven betoog in de Tweede Kamer heeft Pepijn van Houwelingen (FVD) aangedrongen op vredesonderhandelingen in plaats van verdere escalatie in de oorlog in Oekraïne. Hij benadrukte het belang van een defensiebeleid dat daadwerkelijk gericht is op zelfverdediging en vrede, in plaats van het volgen van een agressieve koers onder druk van buitenlandse belangen.
“De oorlog in Oekraïne moet aan de onderhandelingstafels worden opgelost. Níet op het slagveld waar al honderdduizenden doden zijn gevallen,” verklaarde Van Houwelingen, die pleit voor een einde aan de Amerikaanse expansiedrift en de oorlogshitserij van de gevestigde partijen.
Het betoog van Van Houwelingen richtte zich op de rol van Nederland binnen de NAVO en de escalatie van het conflict in Oekraïne na de staatsgreep van 2014. Hij bekritiseerde de regering Rutte voor het negeren van de uitslag van het referendum in 2016, waarbij een meerderheid zich uitsprak tegen het associatieverdrag met Oekraïne.
“Als Nederland nog werkelijk een Ministerie van Defensie had gehad van zelfverdediging, dan hadden we de veiligheid van ons land beschermd, de vrede beschermd, de fragiele status quo beschermd,” aldus Van Houwelingen, die de nadruk legde op het belang van luisteren naar de wil van het volk.
Hij veroordeelde de voortdurende escalatie vanuit het Westen en de mogelijke gevolgen daarvan, zoals het sturen van Nederlandse dienstplichtigen naar Oekraïne. Van Houwelingen waarschuwde voor een mogelijke wereldoorlog en drong aan op een vreedzame oplossing.
Het betoog van Van Houwelingen leidde tot verontwaardigde reacties vanuit andere partijen, waarbij sommigen zijn argumenten afdeden als een herhaling van het “Playbook van Poetin”. Desondanks bleef Van Houwelingen vastberaden in zijn streven naar vrede en diende hij moties in om Nederlandse betrokkenheid bij het conflict te voorkomen en om zich in te zetten voor vredesonderhandelingen.
Met zijn gepassioneerde pleidooi heeft Van Houwelingen zich andermaal geprofileerd als een van de meest opmerkelijke stemmen in de Tweede Kamer.
Zijn passie voor vrede en soevereiniteit maakt hem een opmerkelijke stem in de Tweede Kamer.■
Een verhelderend gesprek met energie-expert Robert Jungnischke bij Kla.TV. Robert benadrukt het belang van kritisch denken en voorbereiding op mogelijke energiecrises. Het is tijd dat we ons bewust worden van de werkelijke uitdagingen en samen werken aan oplossingen voor een betrouwbare energietoekomst.
In een recent interview bij Kla.TV heeft energie-expert Robert Jungnischke de aandacht gevestigd op de urgente kwestie van energiezekerheid en de noodzaak van kritisch denken te midden van groeiende tegenstellingen in het energielandschap.
Robert Jungnischke, een gerenommeerde schrijver en deskundige op het gebied van blackouts, crisisparaatheid en energiezekerheid, benadrukte het belang van voorbereiding op mogelijke energiecrises. Hij wees op de verontrustende trend waarbij betrouwbare energiebronnen zoals kerncentrales en kolencentrales worden gesloten, terwijl de afhankelijkheid van wind- en zonne-energie toeneemt, wat resulteert in een kwetsbaarder energiesysteem.
In het gesprek uitte Jungnischke zijn bezorgdheid over de discrepantie tussen het sluiten van beproefde energiecentrales en de groeiende afhankelijkheid van wind- en zonne-energie. Hij wees erop dat de transitie naar hernieuwbare energiebronnen, hoewel gepropageerd als milieuvriendelijk, aanzienlijke uitdagingen met zich meebrengt, zoals het gebrek aan betrouwbare energieopslag en de afhankelijkheid van weersomstandigheden.
Het gesprek illustreerde de complexiteit van het energievraagstuk en de toenemende kwetsbaarheid van het energienetwerk, met Jungnischke die waarschuwde voor mogelijke stroomstoringen en zelfs black-outs als gevolg van een gebrek aan adequate voorbereiding en investeringen in de energie-infrastructuur.
Jungnischke benadrukte het belang van collectieve actie en gemeenschapsgerichte benaderingen om de uitdagingen van de energietransitie aan te pakken. Hij riep op tot meer bewustzijn en samenwerking om te werken aan duurzame oplossingen voor een betrouwbare energietoekomst.
Het gesprek met Jungnischke werpt een kritisch licht op de complexe problemen waarmee de energievoorziening wordt geconfronteerd en benadrukt de noodzaak van proactieve maatregelen en samenwerking om de energiebevoorrading veilig te stellen in tijden van toenemende onzekerheid.■
Onder vuur: Beschuldigingen aan het adres van premier Rutte over het meeslepen van Nederland in eindeloze oorlog. Demonstranten uiten onvrede over zijn buitenlands beleid, roepen op tot meer transparantie en verantwoording.
In een recente demonstratie gingen Nederlandse burgers de straat op om te protesteren tegen wat zij zien als de roekeloze beslissingen van premier Mark Rutte op het gebied van buitenlands beleid. Ze beschuldigden Mark Rutte ervan Nederland in weer een eindeloze oorlog te storten. De demonstraties, vastgelegd in een video-interview door Left Laser, toonden een mix van Nederlandse en Engelse stemmen die onvrede en frustratie uitten.
Eén demonstrant vroeg zich af of Rutte parlementaire goedkeuring zocht voordat hij aanvallen lanceerde, waarmee hij een gebrek aan transparantie in het besluitvormingsproces insinueerde. Een ander speculeerde over de beweegredenen van Rutte en suggereerde dat zijn acties zouden kunnen worden beïnvloed door persoonlijke belangen, met name zijn mogelijke toekomstige rol binnen de NAVO.
De gevoelens die in de video werden geuit, weerspiegelden bredere zorgen over de betrokkenheid van de Nederlandse regering bij militaire interventies in het buitenland. De kritiek was gericht op de regering van Rutte vanwege haar vermeende afstemming op imperialistische agenda’s en haar falen om de belangen van het volk te vertegenwoordigen.
De protesten waren specifiek gericht op recente luchtaanvallen, waarbij demonstranten het bombardement op Jemen veroordeelden en opriepen tot beëindiging van wat zij beschreven als een cyclus van geweld die door westerse mogendheden in stand wordt gehouden. Sprekers op het protest benadrukten de rol van internationale studenten en Arabisch sprekende gemeenschappen bij het vergroten van het bewustzijn en het mobiliseren tegen onrecht.
Ondanks de felle oppositie uitten sommige demonstranten hun frustratie over het gebrek aan berichtgeving in de reguliere media en publieke betrokkenheid bij de kwestie. Een demonstrant betreurde het gebrek aan journalistieke controle, wat wijst op een bredere terughoudendheid om de realiteit van het Nederlandse buitenlandse beleid onder ogen te zien.
De demonstraties onderstreepten de groeiende ontgoocheling over de manier waarop de Nederlandse regering omgaat met internationale aangelegenheden, met name haar steun aan Israël te midden van beschuldigingen van mensenrechtenschendingen. Critici wezen met de vinger naar westerse landen, waaronder Nederland, voor het verlenen van financiële, militaire en politieke steun aan Israël, waardoor het vermeende plegen van oorlogsmisdaden mogelijk werd.
Naarmate de protesten voortduren en de onenigheid tegen het beleid van Rutte toeneemt. Staat de Nederlandse regering onder toenemende druk om de zorgen van het publiek weg te nemen en haar benadering van buitenlandse betrekkingen opnieuw te beoordelen.
Of Rutte gehoor zal geven aan de roep om verantwoording en transparantie valt nog te bezien, maar de stemmen van afwijkende meningen worden onmiskenbaar luider in de straten van Nederland.■
Dr. Joseph Ladapo, roept op tot een onmiddellijke stopzetting van mRNA COVID-19-vaccins, daarbij verwijzend naar zorgen over mogelijke DNA-verandering en een uniek risico. Beschuldigt de FDA en de CDC van nalatigheid bij het testen. Roept vragen op over de spirituele impact van deze vaccins.
In een verrassende onthulling tijdens de show van Tucker Carlson op 4 februari 2024 uitte de Surgeon General van Florida, Dr. Joseph Ladapo, ernstige zorgen over de mRNA COVID-19-vaccins en riep hij op tot een onmiddellijke stopzetting van de toediening ervan. De uitspraken van Dr. Ladapo hebben een nieuw debat aangewakkerd over de veiligheid en de mogelijke gevolgen van wijdverspreide vaccins.
De Surgeon General, die bekend staat om zijn toewijding aan de volksgezondheid, uitte zijn bezorgdheid over de aanwezigheid van vreemd DNA in de mRNA-vaccins, en suggereerde dat dit mogelijk cellen zou kunnen binnendringen en menselijk DNA zou kunnen veranderen. In het interview zei hij: “Dat zou absoluut kunnen gebeuren”, waarbij hij de noodzaak benadrukte van een nader onderzoek naar de inhoud van de vaccins.
Dr. Ladapo bekritiseerde de Amerikaanse Food and Drug Administration (FDA) en de Centers for Disease Control and Prevention (CDC) en beschuldigde hen ervan hun verantwoordelijkheid te verwaarlozen om te testen op DNA-integratie met het menselijk genoom, zoals hun richtlijnen aanbevelen. Hij betoogde dat het onaanvaardbaar is dat dit probleem niet wordt aangepakt.
In het interview werd dieper ingegaan op de bijzonderheden van de DNA-besmetting, waarbij Dr. Ladapo uitlegde dat het DNA in de mRNA-vaccins anders is en een uniek risico met zich meebrengt. Hij beweerde dat het DNA in deze vaccins aan het mRNA blijft hangen en de cellen binnendringt, wat mogelijk onvoorziene gevolgen kan hebben.
De Surgeon General benadrukte de noodzaak van een grondige risicoanalyse en wees op het gebrek aan transparantie van de gezondheidsautoriteiten. Hij benadrukte het ontbreken van bevestiging van de FDA met betrekking tot het testen op DNA-integratie, waardoor essentiële vragen onbeantwoord bleven.
Bovendien begaf Dr. Ladapo zich op controversieel terrein, wat een potentiële spirituele impact van de mRNA-vaccins op individuen suggereerde.
Hij zinspeelde op een ‘kwaadaardige onderliggende frequentie’ die verband houdt met deze specifieke producten, waardoor bezorgdheid ontstond over veranderingen, niet alleen in de fysieke gezondheid, maar ook in de mentale en spirituele toestand.
Tucker Carlson drong er bij Dr. Ladapo op aan of het denkbaar is dat de mRNA-vaccins het DNA van mensen en de mensheid zelf voor altijd zouden kunnen veranderen.
De Surgeon General antwoordde bevestigend en zei: “Ja, dat doe ik. Dat doe ik, en dat is alleen gebaseerd op de dingen die ik zojuist heb gezegd en op het feit dat het mogelijk is.”
Aan het einde van het interview uitte Dr. Ladapo zijn teleurstelling over het gebrek aan gezond verstand, voorzichtigheid en gezond verstand in de vroege stadia van de reactie op de pandemie. Hij betoogde dat stemmen die pleitten voor een meer afgemeten aanpak werden overschaduwd door machtige krachten die hun standpunten aan de bevolking oplegden.
De onthullingen van de Surgeon General of Florida hebben geleid tot een hernieuwd debat over de veiligheid en de langetermijngevolgen van mRNA-COVID-19-vaccins. Hierdoor zullen velen twijfels hebben over de transparantie en verantwoordingsplicht van de gezondheidsautoriteiten overal ter wereld. ■
Ralf Ludwig: De staat mag geen onschuldige mensen doden!
Ralf Ludwig, Duitse advocaat en initiatiefnemer van het Centrum voor Onderzoek, Opheldering, Gerechtelijke Vervolging en Verhindering van Misdaden tegen de Mensheid door coronamaatregelen. Spreekt zich uit tegen het collectief boven individuele mensenrechten plaatsen. Een oproep voor bewustwording en rechtvaardigheid.
Iedereen die collectief recht boven individuele mensenrechten stelt, verklaart dat leven geen waarde heeft. Dit opent de deur naar de totale willekeur van de staat.
Ralf Ludwig is een Duitse advocaat en initiatiefnemer van het Centrum voor Onderzoek, Opheldering, Gerechtelijke Vervolging en Verhindering van Misdaden tegen de Mensheid als gevolg van de coronamaatregelen (ZAAVV). Aan de vooravond van de indiening van bijna 600 aanklachten bij het Federale Openbaar Ministerie in Karlsruhe, gaf Ralf Ludwig een interview aan Kla.TV, dat bijdraagt aan algemene vorming over mensenrechten.
Interview:
Presentator: Mijnheer advocaat Ludwig, veel Duitse artsen en een rechter kwamen in de Duitse molen van de justitie terecht vanwege hun kritische houding ten opzichte van de coronamaatregelen. De gevolgen waren beroepsverbod, vrijheidsberoving en verlies van levensonderhoud. Doet dat geen twijfels rijzen over de Duitse rechterlijke macht als onafhankelijke macht binnen de staat?
Ralf Ludwig: Ja, dat is zelfs meer dan twijfelachtig. De Duitse justitie is zeker niet onafhankelijk. Ze oordeelt ook niet onafhankelijk, maar ze oordeelt volgens een narratief – volgens een narratief dat vooraf bepaald is en dat nu eenmaal ook door eigenlijk alle gebieden van de samenleving loopt. De justitie is dus niet buiten de maatschappij, maar maakt deel uit van de maatschappij.
En dit corona-narratief heeft zich gehandhaafd binnen de rechterlijke macht en binnen het Openbaar Ministerie en binnen de advocatuur. En daarom worden degenen die kritiek hebben gecriminaliseerd en vervolgd. Ik zeg dit soms in de rechtbank. Ik zeg in de rechtbank dat meningen, wetenschappelijke meningen, hier wordt quasi een medische behandelmethode, die eigenlijk de oorspronkelijke taak van de arts is om te beslissen wat juist is, gecriminaliseerd. En er zijn rechters die dan quasi aan een arts dicteren hoe hij bijvoorbeeld een maskerattest moet maken.
En ja, in principe kun je alleen maar zeggen: ik waag het ook te betwijfelen of de rechtsstaat al vóór de coronacrisis werkte. Maar de coronacrisis heeft duidelijk aangetoond dat die niet werkt en dat die niet onafhankelijk is.
Presentator: Ja, heel erg bedankt voor uw uiteenzetting. Als ik het u persoonlijk mag vragen, wat zegt een rechter als u hem zo’n vraag stelt? Reageert hij er trouwens op of wordt het weer genegeerd?
Ralf Ludwig: Het wordt gedeeltelijk genegeerd. Er zijn dus heel verschillende rechters. De rechterlijke macht is ook een afspiegeling van de maatschappij. Er zijn rechters met wie je zeker een discussie kunt voeren. Er zijn rechters die zeggen, nu, in principe zouden we hetzelfde zeggen, of ik zou zeggen dat u gelijk hebt, maar de wet of de regels zeggen het nu eenmaal anders en daar moet ik me aan houden. Er zijn rechters die dat volledig negeren. Er zijn rechters die mijn woord aan mij onttrekken. Eén rechter in Rostock, dat was echt erg, hij zei zelfs tegen me dat hij het niet accepteerde … Ik had geen masker opgezet, omdat de verplichting om een masker te dragen al was opgeheven. Maar hij wilde het masker echt hebben. En deze rechter zei dat hij niet eens accepteerde dat ik een verdediger was.
Dus als verdediger ben ik eigenlijk beschermd; om goede historische redenen in Duitsland ben ik beschermd in de rechtszaal. En deze rechter zei toen: ik erken u niet als verdediger en zal u, indien nodig, onmiddellijk in hechtenis laten nemen. Dus relatief hard. En er zijn rechters die heel, heel nerveus reageren. Dus ze beginnen … nu ja, één rechter had dan de telefoonhoorn constant in haar hand genomen, aan het oor gelegd, weer opgehangen, weer in de hand genomen. En zo verder. Dat ging dan de hele tijd heen en weer met de telefoon. En dan wordt er in de een of andere papieren gewoeld, de rechters rennen eruit, weer naar binnen. Dus die worden ook al nerveus, omdat we hen natuurlijk een spiegel voorhouden, ik ben niet de enige, maar wij kritische advocaten houden hen een spiegel voor. En als ze de zaken naar recht en wet zouden samenvatten, zouden ze dat niet doen, wat ze doen. En dat wil zeggen, ik zeg dat steeds weer graag: De mens streeft naar samenhang. Dat betekent dus, dat wat men denkt en hoe men handelt, moet overeenstemmen. En als dat niet het geval is, wordt je bijvoorbeeld ziek. En de rechters die handelen nu eenmaal niet samenhangend, omdat ze eigenlijk weten, dat ze verkeerd handelen en het desondanks toch doen.
Presentator: Zeer interessant punt. Heel interessant punt. Dat brengt me bij vraag twee, want de coronacrisis heeft duidelijk gemaakt dat de wetgeving, de justitie en de politiemacht duidelijk een eigen leven zijn gaan leiden in plaats van het volk te dienen. Ja, alle macht wordt verondersteld van het volk uit te gaan. Hoe kon het zover komen dat een rechter zo handelt, dat de politie ook, in principe in elk afzonderlijk gebied, ergens lijkt geïnfiltreerd te zijn? Wie is de drijvende kracht op de achtergrond? Uitsluitend naar uw persoonlijke mening?
Ralf Ludwig: De drijvende kracht op de achtergrond? Nu, ten eerste kun je vrij nuchter zeggen dat er lobbyisten zijn, er zijn belangen, er is de farmaceutische industrie, er is de wapenindustrie, er is het financiële complex. Dat zijn allemaal verschillende belangen die natuurlijk een enorme invloed uitoefenen op de politiek en de samenleving. Nu, bijvoorbeeld met de coronacrisis, kun je ondubbelzinnig zien dat de farmaceutische industrie één van de drijvende krachten was. En natuurlijk maken we ook maatschappelijke veranderingen door. We bevinden ons in een digitale revolutie. De maatschappij verandert ongelooflijk snel en wat er nu gebeurt, dat is mijn uitleg, maar iedereen kan het natuurlijk anders zien … Ik ben het eens met Vera Birkenbihl. Het is als een supermarkt. Ik bied een idee aan dat al dan niet gedeeld kan worden. Maar ik geloof dat het altijd zo is dat de politiek zich aan de economische machtsverhoudingen moet aanpassen. En we hebben nu globale economische machtsverhoudingen, dus een globale economie kan in principe geen staatsbeperkingen verdragen. En dat wil zeggen, er wordt ook gezocht naar mogelijkheden deze staatsbeperkingen omver te werpen. Dat gaat bijvoorbeeld via de gezondheidspolitiek. Daar zien we dat men deze uniformering wonderwel via de gezondheidspolitiek bereikt. Opeens hebben we een QR-code, we hebben een uniform identificatienummer. Met dit WHO-verdrag, met dit pandemieverdrag, wordt nu een poging gedaan om een uniforme, wereldwijd uniforme regeling te creëren. En als dit erdoor komt, als dit pandemieverdrag van de WHO erdoor komt, dan hebben we voor het eerst wereldwijd een uniforme, wereldwijde standaard die in alle landen wordt toegepast, en daarmee heeft dan – we weten ook wie er achter de WHO zit, hoe de WHO wordt gefinancierd – dan heeft de farmaceutische industrie daarmee in principe eigenlijk een wereldwijde macht om in te grijpen. Dat moet u zich eens voorstellen. Dat betekent dus, de nationale staat wordt op dat moment uitgeschakeld. En ik denk dat het is wat we nu beleven. En wij, wij die op straat zijn, degenen onder ons die kritisch zijn, willen zeker dat het anders wordt. We kunnen de globalisering misschien niet stoppen zoals ze is, maar we kunnen natuurlijk wel de manier waarop ze wordt uitgevoerd stoppen of veranderen.
Met andere woorden, dat het democratisch wordt omgezet, wat u net zei, dat alle macht van het volk uitgaat. Als het pandemieverdrag van de WHO zich doorzet, dan gaat de macht niet langer van het volk uit, dan wordt zelfs de volksvertegenwoordiging niet meer gevraagd, maar dan gaat de macht plotseling naar een paar mensen, die de macht hebben over een organisatie als de WHO, die niet democratisch gelegitimeerd is, dan hebben zij plotseling de macht, dan zijn zij als het ware de soeverein, want dan kunnen zij ook beslissen over de noodtoestand, zoals Carl Schmitt dat heeft gezegd. Soeverein is, wie beslist over de noodtoestand. En dat wil zeggen, we hebben een complete machtsverschuiving van een structuur als de nationale staat, die tot nu toe in de kapitalistische wereld noodzakelijk was, naar een globale, politieke machtsstructuur, die nu eenmaal niet wordt gecontroleerd, zoals een globale financiële of economische structuur dat gewoonweg nodig heeft. Dat is wat nu gebeurt. Mijn verklaring.
Presentator: Heel interessant. Dat kan men heel goed begrijpen. We zijn ergens tijdens corona begonnen. Uiteindelijk is het ook het onderwerp dat, laten we zeggen, dit interview domineert.
U had het eerder al over lobbyisten uit verschillende gebieden, inderdaad ook wapens, enz. Je kunt zien dat het dan toch uitgebreider is. En ik denk dat het een wereldwijd probleem is. Het is geen nationaal probleem dat beperkt kan worden tot één land. Er zit een bepaalde dramatiek in. En dan zei u ook dat het WHO-verdrag, het pandemieverdrag, als het er komt, kunt u de kijker dan een inschatting geven? Hoe schat u het in? Bestaat er een mogelijkheid dat het wordt afgeschaft? Of is die mogelijkheid eerder onwaarschijnlijk?
Ralf Ludwig: Op dit moment zijn, voor zover ik kan zien, de landen van het globale Zuiden absoluut tegen. Ze zijn ook erg kritisch over het hele vaccinatiethema, omdat ik in principe zou zeggen, dat de medische weldaden in het Zuiden geen weldaden zijn geweest, maar het globale Zuiden is min of meer het testlaboratorium geweest. Nu is het testlaboratorium voor het eerst wereldwijd uitgerold met mRNA-technologie. Maar er is nu eenmaal een nog veel grotere scepsis. Deze scepsis ten opzichte van wereldwijde farmaceutische bedrijven is in Afrika natuurlijk aanzienlijk groter dan in Europa. En de Afrikaanse landen hebben al aangegeven dat ze het hiermee niet eens zijn . Met andere woorden, ik denk niet dat er unanimiteit zal zijn. Maar we moeten er ook voor vechten. Ik vind het zeer bedenkelijk, maar niet langer verrassend, dat de Duitse regering in het bijzonder en mogelijk ook het Duitse parlement zo bereid zijn om hun eigen soevereiniteit en de soevereiniteit van Duitsland in deze kwestie op te geven.
Presentator: Ja, heel goed. Hartelijk dank voor uw uiteenzetting. Daar kan men heel goed in meegaan. Om het accent terug te brengen naar onze situatie hier: morgen is de grote dag. Welke kansen op een gelijkwaardige behandeling schat u in voor de 599 strafrechtelijke aanklachten die bij het federale openbaar ministerie worden ingediend wegens schending van de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens en artikel 7 van het Internationale Wetboek van Strafrecht in verband met de verplichte vaccinatie tegen corona van medisch personeel en leden van de Duitse strijdkrachten werden opgesteld? Hoe schat u het in?
Ralf Ludwig: Als ik mag terugkomen op wat ik eerder zei: Wat er nu gebeurt is eigenlijk een cultuuroorlog tussen degenen die tegen de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens zijn, omdat de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens een universele verklaring van individuele mensenrechten is. Dat is uw recht, mijn recht, het recht van ons allemaal. Ieder van ons heeft individuele grondrechten vanaf de geboorte. Dus we komen op de wereld als mens en, afhankelijk van hoe je het wilt zien, of je het religieus wilt zien, we komen als een goddelijk wezen op de wereld. En in eerste instantie zijn we onaantastbaar.
Ten eerste zijn we mens zoals we in de wereld zijn en kunnen we doen wat we willen. En dan leven we natuurlijk samen in gemeenschappen. En dat betekent dat we het er in gemeenschappen min of meer over eens zijn dat we een bepaalde manier van samenleven hebben. In deze vorm van samenleven geeft u bepaalde vrijheidsrechten op, namelijk die waarbij je andere mensen beperkt. En dat is min of meer een afspraak die we maken. Maar u geeft de gemeenschap, de vertegenwoordigers van deze gemeenschap, de heersers van deze gemeenschap niet het recht over uw leven. Evenmin geeft u bijvoorbeeld het recht over uw gezondheid op, maar dat is uw recht, dat u voor uzelf houdt en dat u in dit sociale contract nooit aan iemand anders geeft, zodat zij daarover kunnen beslissen.
Dat is nu eenmaal uw individuele recht. En het absolute individuele recht is uw individuele recht op leven, dat niemand u naar het leven mag staan en dat niemand uw gezondheid mag schaden. En er wordt nu geprobeerd om dit om te zetten in collectieve rechten. Plotseling is het collectief, de gemeenschap, veel belangrijker dan u. Dat is precies wat we hebben gezien met corona. Plotseling staan er een Federaal Grondwettelijk Hof en een Federaal Administratief Hof op en zeggen: We maken een afweging – aan de ene kant sterven er veel mensen en aan de andere kant sterven er maar een paar als we ze dwingen of verplichten zich te laten vaccineren. Maar degene die sterft, u of ik bijvoorbeeld, is een mens die dit individuele recht heeft. En de staat heeft niet het recht in dit individuele recht in te grijpen. En dat belemmert natuurlijk de wereldwijde politieke macht of het wereldwijde streven naar politieke macht.
Daar is een collectieve macht voor nodig. Die kan een individu, dat zich verzet, niet gebruiken. Maar, het zegt in feite dat ik binnen deze maatschappij moet functioneren op de manier die van mij wordt verlangd, zodat het economisch gezien het meest zinvol is, dat ik zo moet functioneren. Met andere woorden, de poging die nu wordt ondernomen is om deze individuele grondrechten van de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens – die overigens 75 jaar geleden op 10.12 in New York werd afgekondigd, dat deze geprobeerd wordt af te zwakken. Precies zo wordt hier geargumenteerd. We hebben dit de afgelopen drie jaar beleefd. Dit is een strijd tegen onze individuele rechten. En iedereen die in strijd handelt met onze individuele rechten en daadwerkelijk de burgerbevolking aanvalt, wat er uiteindelijk toe leidt dat mensen sterven, dat mensen ernstige schade oplopen aan hun gezondheid of dat mensen worden vervolgd doordat ze basisrechten verliezen, zoals het recht om hun werk uit te voeren, wat wij hebben meegemaakt in de medische sector, dan wordt dit gesanctioneerd in het kader van het internationale strafrecht, omdat het internationale strafrecht en de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens op dit moment nog steeds voorzien in individuele rechten.
En dat is nu net wat ze proberen te bestrijden. En de boodschap die wij naar buiten willen brengen, vooral met deze strafrechtelijke klacht, is dat we zeggen: Hé, degenen die hier de afgelopen drie jaar hebben gehandeld, dit is niet alleen een politiek standpunt, dit is niet alleen de mening, nu ja, je kunt vaccineren of niet, maar dit is een aanval op de mensheid als zodanig en als je het zuiver, nuchter, juridisch samenvat, is het dat ook.
Dus ze wisten van tevoren dat een bepaald aantal mensen zou sterven. Dat wisten ze. Ze wisten dat een bepaald aantal mensen aan ernstige ziekten zou lijden. Myocarditis, pericarditis, trombose enzovoort. Dit was allemaal van tevoren bekend. Desondanks hebben de politici, de Bondsdag, de Bondsraad en de Bondspresident, met de steun van het Federale Constitutionele Hof, niet alleen vrijwillig toestemming gegeven om deze vaccinatie mogelijk te maken, maar ook gezegd dat een specifieke groep gevaccineerd moest worden, omdat ze anders hun baan zouden verliezen. Met andere woorden, het is een gerichte aanval op de burgerbevolking. En het gaat om meer dan alleen de belangen van de farmaceutische industrie. Als dit er zo doorkomt en als wij dit als samenleving accepteren, dan accepteren we in feite een afweging tussen individuele levens en het collectief. En dat mag nooit gebeuren. Dat is een basisregel die we in onze westerse beschaving hebben. En dat is de verandering in onze Westerse beschaving. Het is dus veel meer. Als we dit argument, dat we individuele mensen mogen doden, door laten gaan, als je die lijn nog verder doortrekt, wie mogen we dan nog meer doden? Welke gedachten kunnen we nog hebben? Wie zou er mogelijk nog meer gevaarlijk kunnen zijn voor onze maatschappij?
Presentator: Ja, er zijn helemaal geen grenzen meer.
Ralf Ludwig: Precies. En deze grenzen mogen nooit afgebroken worden, daarom zeg ik steeds weer deze zin, dat de staat geen onschuldige mensen mag doden. De staat mag mijn leven niet nemen, omdat ik de staat nooit het recht heb gegeven om over mijn leven te beslissen. Dat heb ik hem nooit gegeven. U hebt hem dat ook niet gegeven, niemand heeft hem dat gegeven. En toch deden ze dat en ze beargumenteren het. En daarom hebben we deze kracht nu nodig – morgen is in principe een begin, om dit over te brengen aan de bevolking en mensen duidelijk te maken dat dit niet alleen gaat over de vraag of deze vaccinatie gevaarlijk was of niet. Het gaat over de vraag of de staat in de toekomst mag beslissen welk leven het niet waard is om te leven, voor een, op een of andere manier bepaalde andere groep, ongeacht de grootte ervan.
Presentator: Een zeer, zeer interessant uitgangspunt. Dus dat betekent dat u weggaat van het individuele lot, het individuele lijden, de dood of de bijwerking, en u concentreert u op het feit dat er echt geen evenredigheid is, dat de staat niet mag ingrijpen, dat hij niet mag beslissen hoeveel mensen hij redt of hoeveel hij verliest. Begrijp ik dat goed?
Ralf Ludwig: Nee, nee, we moeten heel, heel precies zijn. Dat is heel belangrijk op dit punt. Het gaat niet om evenredigheid. Er is geen evenredigheid. Uw leven kan in geen enkele evenredigheidstest op het spel gezet worden. Uw leven is zoveel waard, omdat uw individuele leven van u is. U hebt het niet aan de staat gegeven om erover te beschikken. Zelfs als de staat anders honderdduizend levens zou redden door u te doden, mag de staat u niet doden. De staat mag dat niet doen, omdat u hem niet de macht hebt gegeven om dat te doen.
En dat is deze macht van individuele mensenrechten. Het Europees Hof voor de Rechten van de Mens heeft dit ooit gezegd in verband met het verbod op marteling. Het was in Frankfurt, waar de zoon van een bankier werd ontvoerd door ene Magnus Gäfgen. Hij was de ontvoerder, ze kregen hem te pakken en dachten toen dat deze bankierszoon nog leefde. En toen zei het plaatsvervangende hoofd van de politie in Frankfurt tegen deze Magnus Gäfgen: “Ik haal een speciale politieagent voor u die u ongelooflijk veel pijn zal doen. Hij zal u hevige pijn toebrengen zonder dat het achteraf te zien is, zoiets hebt u nog nooit van uw leven meegemaakt. Als u me niet vertelt waar de jongen is – want hij dacht dat de jongen nog leefde. En toen zei hij waar de jongen was, daar vonden ze het lijk; hij leefde niet meer. En toen heeft die Magnus Gäfgen daartegen klacht ingediend tot aan het Europese hof voor de mensenrechten. Het Europese hof voor mensenrechten heeft toen heel, heel duidelijk gezegd, marteling is nooit toegestaan. Zelfs niet om het leven van een ander te redden.
En dan komt deze beslissende zin: Zelfs niet als er anders een noodtoestand dreigt. Martelen is dus zelfs niet toegestaan om een noodtoestand te voorkomen. En als martelen al niet is toegestaan, hoeven we het ook niet over doden te hebben.
Presentator: Nee, helemaal niet. Heel erg bedankt dat u het nog eens uiteenzet. Het helpt echt om het vanuit de kern te begrijpen, en welke benadering u daarbij hanteert. Wat zal er verder gebeuren met de 599 strafrechtelijke aanklachten als het Federaal Parket ook bankroet zou gaan? Is een gerechtelijk bankroet een wereldwijd probleem of beperkt het zich eerder tot Duitsland? Ik denk dat we daar al een deel van hebben aangesneden. Maar het is nog steeds erg interessant voor de kijker om dat duidelijk te maken.
Ralf Ludwig: Nu, we zien beslist andere uitspraken en andere beslissingen in andere landen. Maar niet met grote kracht. Het valt op dat, tenminste nu wat de tijd van corona betreft, andere landen beslist onderzoek beginnen. Er lopen procedures tegen AstraZeneca in Engeland. In Amerika, in Texas, loopt een procedure tegen Pfizer. Dit gaat in wezen over valse reclame, omdat ze een werkzaamheid hebben geclaimd die niet bestaat. We hebben altijd absolute en relatieve werkzaamheid met elkaar vermengd. Maar ik denk nog steeds dat de rechterlijke macht als geheel wereldwijd is gezwicht voor dit narratief, vooral in deze zaak.
We volgen dus veel, we hebben ook de International Association of Lawyers for Human Rights. Er zijn veel, heel veel collega’s wereldwijd uit heel veel landen erbij. Ik denk dat er nu al 24 of 25 landen bij betrokken zijn en ze praten allemaal over dezelfde problemen. Dus ik geloof niet dat de rechterlijke macht echt onafhankelijk is. Dat is toch niet wat ze willen, helemaal integendeel. Ze proberen de rechterlijke macht afhankelijker te maken van politieke beslissingen, want dan is het natuurlijk makkelijker om politieke beslissingen door te drijven.
Moderator: Ja, heel interessant. Dat betekent nu echter, om op de 599 strafrechtelijke vervolgingsaangiften terug te komen, in termen van logica kunnen we dat, denk ik heel goed begrijpen. Maar als de rechterlijke macht het eenvoudigweg, zal ik zeggen, niet zou aannemen, als ze eenvoudigweg zouden zeggen, we verwerpen dit, dat zal hier niet gebeuren, we zullen deze strafrechtelijke aanklachten niet accepteren – wat zou dan uw volgende stap zijn? Hebt u daar al plannen?
Ralf Ludwig: Ja, ja. Allereerst gaat het natuurlijk ook om het informeren van de bevolking. Natuurlijk zullen deze strafrechtelijke aanklachten ook openbaar worden gemaakt en zullen collega’s hen ook ontvangen. Veel juristen zullen zich er ook mee bezighouden. De strafrechtelijke aanklacht is relatief eenvoudig, heel eenvoudig opgesteld in principe. Ik neem het Internationaal Strafwetboek en rangschik het. En dat is wat de federale procureur-generaal zou moeten doen. Dus als de federale procureur-generaal nu geen onderzoek instelt, is dat in feite een teken dat de staat niet wil optreden op dit gebied. Dat is ook een teken naar de buitenwereld. We kunnen de hele zaak niet bekijken vanuit een puur juridisch perspectief, maar we moeten het politiek bekijken.
En de politieke wind is op dit moment aan het draaien. We hebben nu een situatie waarin de politieke wind zich draait. We kunnen dit zien in de enquêtes in Duitsland. Het is slechts een kwestie van tijd voordat de AfD voor ligt op de CDU in de landelijke enquêtes. De afstand wordt dus steeds kleiner. Dat betekent dat er in ieder geval iets gebeurt. Nu helemaal onafhankelijk ervan hoe je staat tegenover de AfD, zie je echter dat het politiek verandert in Duitsland. Met andere woorden, zo’n kracht van een partij die door alle middelen van het staatsmachtapparaat als rechts wordt geframed, maar desondanks steeds sterker wordt, geeft aan dat er sprake is van een sociale verandering. En deze maatschappelijke verandering is ook noodzakelijk.
We zien het bijvoorbeeld in Italië. Er is een wisseling geweest en er is een gerechtelijk onderzoek tegen de voormalige minister van Volksgezondheid in Italië. Dat wil zeggen, ik niet kan zeggen of de federale procureur-generaal een onderzoek zal instellen of niet. Op dit moment hebben we echter geen federale procureur-generaal. De huidige is een week geleden rechter geworden bij het Federale Constitutionele Hof. Hij heeft nu de Tweede Senaat. Dat betekent dat je de Tweede Senaat ook politiek op zak hebt, zeg ik. Een beetje kort en kernachtig: in de eerste senaat zit de heer Harbarth, die al rechtstreeks van de Bondsdag naar het Constitutioneel Hof is gegaan. En de procureur-generaal, de heer Frank, die nu in de Tweede Senaat zit, was, zeg ik nu gewoon, de man van Söder in Berlijn. En meer een politicus dan een jurist. Hij is natuurlijk een jurist, maar eerder een politicus.
Het probleem voor het hoogste federale gerechtshof is dat, als het geen onderzoek instelt, dit de weg opent naar het Internationaal Strafhof. Dit betekent dat de Duitse procureur-generaal goed moet nadenken over de vraag of we deze onderzoeken naar deze vermeende misdrijven in Duitsland willen houden, zodat we er mogelijk een vinger achter kunnen houden. Of staan we toe dat deze procedures naar Den Haag gaan en mogelijk internationaal in Den Haag worden onderzocht, omdat bijvoorbeeld Afrikaanse staten, vooral in het huidige geschil, bijvoorbeeld als argument tegen dit WHO-verdrag, wel degelijk belang hebben om de klacht te ondersteunen. En als ze wordt ondersteunt, zijn de regels in Den Haag nu eenmaal een beetje anders. Dus dan hebben we betere kansen, dat het ook wordt behandeld.
En dat betekent dat de procureur generaal van het hoogste federale gerechtshof hier ook een politieke beslissing moet nemen. Dat zullen ze vast en zeker niet willen, net zoals de openbare ministeries in Duitsland in het algemeen deze procedures herhaaldelijk hebben geseponeerd. Maar dit specifieke geval, dat in relatief nuchtere juridische termen is samengevat en naar mijn mening vanuit juridisch oogpunt relatief duidelijk is, om het niet verder te onderzoeken, maar om het daadwerkelijk in handen te geven van de internationale onderzoekers – dat is een overweging die de federale minister van Justitie, die de superieur van de federale procureur-generaal is, moet nemen. Dit is natuurlijk een politiek verhaal. En daar ben ik heel benieuwd naar. Maar de discussie over dit onderwerp alleen al is zo belangrijk en zo groot dat ik denk en er ook van overtuigd ben dat het moeilijker zal worden om deze verandering van individuele rechten naar collectieve rechten die zij van plan zijn, door te voeren. Omdat mensen gewoon alerter worden en nauwkeuriger luisteren. Ik realiseer me dat veel, heel veel mensen dit begrijpen. Dit argument dat de staat geen onschuldige mensen mag doden – zelfs degenen die voorstander waren van verplichte vaccinatie staan opeens voor me en zeggen, ja, ja, het waren er maar een paar. Dan zeg ik, ja, ja, een paar echte mensen. En echte mensen mogen niet sterven als gevolg van een overheidsmaatregel. Dat kan de staat niet doen. En dan trekken mensen zich steeds verder terug. Dus dit argument heeft al daadwerkelijk resultaat
Privé zou ik de discussie eigenlijk altijd terugbrengen naar dit ene punt: De staat mag geen onschuldige mensen doden! Als er iemand komt en over deze dingen wil discussiëren, wat het ook is, dan gaat het altijd over: doodt de staat onschuldige mensen? Je kunt dat op alles toepassen. Je kunt het ook toepassen op oorlog. Zelfs nu in de situatie in Gaza, in Israël, is precies hetzelfde. Dus ook daar mag de staat geen onschuldige mensen doden. Natuurlijk mag een staat zich verdedigen tegen een terroristische aanval. Maar natuurlijk mag de staat geen burgers en onschuldige mensen doden. Ook hier zien we een herdefiniëring. Er wordt nu altijd zo gesproken alsof dit mogelijk is. Maar nee, dat is niet toegestaan, dat is niet mogelijk. Je mag geen burgers doden. En je mag geen doelen aanvallen waar je burgers in vermoed. Dus burgers kunnen nevenschade hebben onder volkenrecht, maar je kunt er niet met open ogen naartoe gaan en zeggen: ja, ze verschuilen zich achter burgers. Als terroristen zich achter burgers verschuilen, dan mag ik als beschaafde staat niet schieten. Omdat ik deze burgers niet mag doden. En als dat een keer duidelijk is, dat een staat geen onschuldige mensen mag doden – als dat eenmaal duidelijk is, in elke situatie, dan is de discussie altijd anders.
Dat kunt u uitproberen. Probeer eens onafhankelijk te praten met de vele mensen die voor vaccinatie waren, bijvoorbeeld, ongeacht de vraag of deze vaccinatie nu een gentherapie is, wat het zeer waarschijnlijk is, of, zoals ik al zei, er al deze misstanden waren in de goedkeuringsprocedures, wat daar mis ging – herleid het altijd terug naar dit ene punt. Maar als de staat het verplicht stelt, mag de staat dan vanuit uw standpunt een onschuldige mens doden? En als mensen er dan over gaan nadenken, dat ze dan in feite zeggen dat elke staat kan beslissen wie eigenlijk een gevaar is voor mijn staat, voor het collectief, mag ik dan doden? Nee! Dan worden veel dingen duidelijker.
Presentator: Het is heel logisch en vooral heel, heel praktisch om dat mee te nemen. Ik vond het geweldig dat u het ook toepaste op verschillende crisissen. Corona is echt een voorbeeld van wat er nu gebeurt. En we hebben wereldwijd nog een paar andere problemen. Maar ik vind het zo mooi dat u echt tot de kern komt, tot dit ene punt en zegt dat de staat niet mag doden.
Dat is wat we meenemen, dat is wat we doorgeven aan elke kijker die hier ergens in verbinding is en dit bekijkt. Dat is een argument waarvan ik denk dat we het kunnen verspreiden. En we kunnen dat echt meenemen naar de stamtafels, de discussieforums of waar dan ook.
Hartelijk dank, mijnheer advocaat Ludwig, voor het gesprek. Ja, heel erg bedankt. Voor het altijd vechten voor deze opheldering. En veel sterkte voor morgen, voor de belangrijke dag, de overhandiging van de strafrechtelijke aanklachten.■
Ontdek de diepgaande inzichten van Emeratis professor Karel van Wolfen in GezondVerstand Editie 82. Van Wolfen belicht cruciale machtsverschuivingen wereldwijd, met de focus op de VS en opkomst van BRICS-landen. Titel: “Machtsverschuivingen en Geopolitieke Inzichten: Een Analyse van Karel van Wolfen. Van Wolfen onthult Amerika’s machtsverval en mogelijke keerpunten, zoals boerenprotesten in Europa. Ontdek zijn kritische analyse van de rol van BRICS en de invloed van machthebbers op media. Lees meer over de actuele boerenprotesten in Europa, de situatie in Duitsland, en dreigende conflicten in Texas. Van Wolfen verkent zelfs de mogelijkheid van een burgeroorlog in de VS. Duik dieper in internationale ontwikkelingen, de opkomst van Rusland, en uitdagingen voor de Verenigde Naties. Deze editie biedt analyses en kritische perspectieven op de complexe mondiale dynamiek.
EDITIE 82 In de nieuwste editie van het blad Gezond Verstand komen de diepgaande inzichten voorbij in de voordracht van de gerenommeerde Emeratis professor Karel van Wolfen. Vanuit zijn expertise belicht hij cruciale verschuivingen in de mondiale machtsverhoudingen, met een specifieke focus op de Verenigde Staten en de opkomst van de BRICS-landen.
In de voordracht van Karel van Wolfen, de bekende Emeratis professor, worden belangrijke aspecten van de huidige mondiale machtsdynamiek aangesneden. Vanuit zijn perspectief benadrukt Van Wolfen de verschuivingen die zich afspelen in de Verenigde Staten en de mogelijke impact daarvan op het wereldtoneel.
Amerika’s machtsverval en potentiële keerpunten.
Karel van Wolfen wijst op de veranderingen die zich in Amerika voordoen en suggereert dat deze wijzen op het verval van het Amerikaanse machtsblok. Hij vergelijkt het met mogelijke keerpunten, zoals de boerenprotesten in Europa. Echter, hij benadrukt ook de invloed van verkiezingsjaren in veel landen als een factor om in overweging te nemen.
Geopolitieke rol van de BRICS-landen.
De BRICS-landen (Brazilië, Rusland, India, China en Zuid-Afrika) worden beschouwd als een essentiële speler op het wereldtoneel. Karel van Wolfen vergelijkt hun opkomst met een boeiende roman en benadrukt het belang van begrip voor hun rol in de nieuwe mondiale dynamiek.
Berichtgeving en machtsgreep.
De professor wijst op de veranderingen in de berichtgeving en de invloed van machthebbers op de media. Karel van Wolfen benadrukt hoe de overname van uitgeverijen door bedrijfsgiganten heeft geleid tot een beperking van de vrije uitwisseling van informatie, wat verstrekkende gevolgen heeft voor de samenleving.
Kritische analyse van internationale ontwikkelingen.
Emeratis professor Karel van Wolfen bespreekt kritisch de huidige geopolitieke situaties, waaronder de opkomst van Rusland onder Poetin en de uitdagingen waarmee de Verenigde Naties worden geconfronteerd. Hij wijst op de complexiteit van internationale besluitvorming en de toenemende invloed van niet-westerse machtsblokken.
Boerenprotesten in Europa en de Duitse situatie.
De voordracht gaat ook in op actuele gebeurtenissen, zoals de boerenprotesten in Europa, met specifieke aandacht voor de situatie in Duitsland. Emeratis professor Karel van Wolfen beschrijft hoe deze protesten invloed hebben op de politiek en hoe ze een bredere weerstand tegen gevestigde belangen vertegenwoordigen.
Texas en dreigende conflict met de centrale regering.
De recente ontwikkelingen in Texas, waar de deelstaatregering een eigen beleid voert met betrekking tot de toegang van asielzoekers, worden als een potentieel conflict met de centrale regering in Washington beschouwd. Karel van Wolfen wijst op de mogelijkheid van een escalatie, en het groeiende sentiment van ontevredenheid binnen bepaalde staten.
Toekomstperspectieven en potentiële burgeroorlog.
De professor concludeert met het verkennen van toekomstperspectieven, waarbij hij de mogelijkheid van een burgeroorlog in de Verenigde Staten niet uitsluit. Van Wolferen benadrukt de verdeeldheid binnen het land en wijst op de urgentie van het begrijpen van deze complexe mondiale dynamiek.■
De COVID-pandemie herbekeken: Cecilia Berg deelt haar unieke perspectief in een aangrijpende korte film. De Zweedse ouder nodigt iedereen uit om dieper na te denken over de wereldwijde crisis. “De COVID-pandemie vanuit een ander perspectief” onderzoekt angst, bekritiseert het mainstream-narratief en waarschuwt voor mogelijke inbreuken op persoonlijke vrijheden. Cecilia Berg roept op tot wereldwijde bewustwording en waakzaamheid tegenover overheidsmaatregelen, met een hoopvolle boodschap voor een betere toekomst.
In een oprecht en tot nadenken stemmende korte film deelt Cecilia Berg, een Zweedse ouder, een uniek perspectief op de COVID-19-pandemie. De film moedigt kijkers aan om te vragen, te reflecteren en kritisch na te denken over de gebeurtenissen van de afgelopen drie jaar. Oorspronkelijk bedoeld voor haar kinderen, werpt de video een diepere blik op de wereldwijde crisis en de nasleep ervan.
De film, getiteld “De covid pandemie vanuit een ander perspectief,” benadrukt het belang van het verspreiden van de boodschap overal. Cecilia Berg koos voor een Engelse versie om ervoor te zorgen dat een breder publiek toegang heeft tot en kan profiteren van de ogen openende inzichten.
Cecilia begint met het beschrijven van de geboorte van haar kinderen tijdens de pandemie, waarbij de onconventionele benadering van het leven, gezondheid en nieuwsconsumptie binnen hun familie wordt benadrukt. Ze deelt haar persoonlijke reis, waarbij mainstream verhalen worden uitgedaagd en ze pleit voor een kritischer onderzoek van de informatie die aan het publiek wordt gepresenteerd.
De film raakt de initiële angst en paniek die de wereld overspoelde, vergelijkbaar met een filmplot. Cecilia onthult echter een andere realiteit die door haar en anderen werd waargenomen, die vraagtekens zetten bij het mainstream-narratief. Cecilia Berg benadrukt het belang van verder kijken dan angstaanjagende krantenkoppen en het begrijpen van cijfers en statistieken.
Terwijl het verhaal zich ontvouwt, bespreekt de film het controversiële onderwerp van vaccins en de haast om een nieuwe gentherapie te omarmen. Cecilia uit scepsis en vestigt de aandacht op de censuur van wetenschappers en artsen die bezorgdheid uitten over de veiligheid van de vaccins.
Een cruciaal punt in de film is de introductie van vaccinpaspoorten, beschreven als een instrument dat mensen indirect dwingt om de vaccins te nemen. Cecilia betoogt dat deze maatregelen inbreuk maken op persoonlijke vrijheden en rechten, wat duidt op een potentieel verborgen agenda.
De film duikt in de wereldwijde protesten tegen deze maatregelen en suggereert dat de reguliere media dergelijke bewegingen onderdrukken om de controle over het verhaal te behouden. Parallellen trekken met historische gebeurtenissen en de tactieken van fascistische regimes, spoort Cecilia Berg kijkers aan om te vragen en niet ten prooi te vallen aan propaganda en angst.
Het laatste gedeelte van de film bespreekt de uitdagingen van het overbrengen van dit alternatieve perspectief en benadrukt de noodzaak voor individuen om hun regeringen in twijfel te trekken en waakzaam te blijven. Cecilia drukt de hoop uit dat de ontwaakte mensen over de hele wereld samen een betere toekomst kunnen creëren.
In een afscheidsgroet aan haar kinderen adviseert Cecilia om niet blindelings de menigte te volgen, en dringt erop aan om te vragen, te lezen en te luisteren naar verschillende meningen. De film eindigt op een optimistische noot, waarbij wordt aangegeven dat het einde van dit verhaal nog moet worden gezien, maar het potentieel heeft voor iets magnifieks.■
Reiner Fuellmich, prominent figuur in het ‘Corona Comité’, bevindt zich in een juridisch geschil wegens vermeend misbruik van fondsen. Beschuldigd van onterechte coronahulp en donatieverduistering, doet zijn zaak denken aan een tweede Julian Assange-proces. Ondanks uitdagingen blijft Fuellmich standvastig in zijn verdediging. Een diepgaand juridisch gevecht dat de aandacht trekt. Reiner Fuellmich, een gerespecteerde Duitse advocaat en bekend gezicht in de ‘dwarsdenker’-beweging, staat momenteel in het middelpunt van een opmerkelijk juridisch geschil.
Hoewel hij zich nu in een ongewone positie bevindt als beklaagde, blijft Fuellmich vastbesloten en zelfverzekerd optreden.
Sinds oktober zit Fuellmich in voorlopige hechtenis, geconfronteerd met beschuldigingen van onterechte ontvangst van 15.000 euro aan coronahulp en verduistering van 700.000 euro aan donaties voor persoonlijke doeleinden. Reiner Fuellmich geeft toe dat de gelden naar zijn vrouw en zijn eigen rekening zijn gegaan, waarbij voornamelijk privéschulden werden afgelost en tuinwerkzaamheden werden gefinancierd. Fuellmich betoogt echter dat dit een strategie was om geld te beschermen tegen staatsinmenging.
Tijdens het proces spreekt Fuellmich zichzelf liever uit dan zijn verdediging het woord te laten voeren. Als een bekende figuur in de ‘dwarsdenker’-scene beschrijft hij voormalige medestanders opmerkelijk als idioten, wat begrijpelijk is gezien de spanningen in de zaak.
Samen met advocaat Viviane Fischer beweert Fuellmich dat ze ongeveer 1 miljoen euro aan donaties in goudstaven hebben belegd. Terwijl Fuellmich openhartig over de situatie is, blijft Fischer stil.
Ondanks de juridische strijd heeft Fuellmich zijn hoofd niet laten hangen. Zijn verdediger benadrukt dat de beschuldigingen van verduistering ongegrond zijn. Fuellmich heeft tot op heden de aanhangige 700.000 euro niet terugbetaald, maar hij blijft vastberaden in zijn standpunt.
De voormalige partners, Fuellmich en Fischer, hebben meer dan twee jaar samen het vaccinsceptische Corona-comité geleid en fondsen geworven. Het conflict tussen hen is nu in een stroomversnelling geraakt, waarbij beschuldigingen over en weer vliegen over het gebruik van donaties voor persoonlijke doeleinden.
Terwijl Reiner Fuellmich geconfronteerd wordt met beschuldigingen van verduistering met betrekking tot het “Corona Comité”, rijzen er vragen over zijn langdurige detentieperiode van meer dan drie maanden. Sommigen stellen de vergelijking met de situatie rondom Hugo de Jonge, voormalig minister van Volksgezondheid, die nog steeds moeite heeft om de verantwoording af te leggen voor een vermeend verlies van 5.1 miljard euro.
Deze controverse roept vragen op over de prioriteiten in het juridische systeem en werpt een schaduw over de gelijkheid in de behandeling van individuen in vergelijkbare situaties. Terwijl Fuellmich achter de tralies zit, blijft de kwestie van de verdwenen miljarden een open vraag in de politieke arena.
Deze ontwikkelingen voeden verdere discussie over gerechtigheid en transparantie in het licht van de bredere uitdagingen waarmee de samenleving wordt geconfronteerd.
Hoe Reiner Fuellmich nog steeds gezien als een vastberaden figuur, vastbesloten om zijn zaak te verdedigen.
Thierry Baudet onthult totalitaire agenda achter Duurzame Ontwikkelingsdoelen (SDG’s). Kritiek op doelen zoals ‘geen armoede’ en waarschuwing voor totalitaire realiteit. Pleit voor decentralisatie en kritisch denken.
Inleiding: In een opmerkelijk betoog heeft Thierry Baudet, de leider van Forum voor Democratie, de schijnwerpers gericht op de duurzame ontwikkelingsdoelen (SDG’s) en de rol van het ministerie van Buitenlandse Handel en Ontwikkelingssamenwerking. Baudet beweert dat deze doelen een sluier werpen over een totalitaire agenda die de nationale soevereiniteit ondermijnt en een wereldwijd technocratisch bestuur nastreeft.
De Duistere Route van de SDG’s: Baudet opent zijn betoog door de aandacht te vestigen op de begroting van het ministerie, dat hij beschrijft als het centrum van de implementatie van de SDG’s. Hij benadrukt dat deze doelen, gepresenteerd als nobele streven, in werkelijkheid een gevaarlijke weg vormen naar wat hij omschrijft als de “Great Reset” en de centralisatie van overheidsmacht.
Globalistische Agenda en Samenzwering: Volgens Baudet vormen de SDG’s het verbindende element van een globalistische agenda, waarbij elites ondanks ogenschijnlijke verschillen samenkomen om de natiestaat aan te vallen. Thierry Baudet schildert de SDG’s af als een griezelige versmelting van supranationale organisaties en multinationale bedrijven, beiden oncontroleerbaar door democratische collectieven.
Kritiek op Individuele Doelen: Baudet neemt de SDG’s één voor één onder de loep, waarbij hij kritiek levert op de totalitaire implicaties ervan. Bijvoorbeeld, het streven naar “geen armoede” wordt door hem geïnterpreteerd als een oproep tot wereldwijde herverdeling van welvaart, wat volgens hem neerkomt op totalitarisme. Baudet betwist ook de haalbaarheid en intenties achter doelen zoals “geen honger”, “gezondheid en welzijn” en “inclusieve economische groei”.
Waarschuwing voor Totalitaire Realiteit: Baudet benadrukt dat achter ogenschijnlijk nobele ideeën een vreselijke totalitaire realiteit schuilgaat. Thierry waarschuwt voor een glijdende schaal richting neocommunistisch bestuur en verlies van vrijheid, democratie en nationale soevereiniteit.
Kritiek op VN en Alternatieve Oplossingen: Als reactie op tegenargumenten benadrukt Baudet dat hij niet beweert dat de VN het exact zo formuleert, maar dat het om de totaliteit van de 17 doelen gaat. Baudet suggereert dat lokale gemeenschappen effectievere oplossingen kunnen bieden dan de voorgestelde mondiale benadering.
Wat Baudet voorspelt is eerder uiteengezet door onderzoekers Rypke Zeilmaker en Tom Switser, die de potentiële valkuilen en verborgen motieven blootleggen achter de globalistische agenda.
De Agenda 2030, bestaande uit 17 Duurzame Ontwikkelingsdoelen (SDG’s), doet zich voor als een lovenswaardige inspanning voor een betere wereld. Desalniettemin onthult een grondige analyse door Zeilmaker en Zwitser een gecompliceerd web van uitdagingen, twijfels over effectiviteit en verborgen agenda’s. Laten we de schaduwzijden van enkele cruciale SDG’s onderzoeken, kritische vragen stellen over hun haalbaarheid en de ware motieven achter deze doelstellingen onthullen.
Het is belangrijk op te merken dat Baudet niet in staat was om alle punten uitvoerig te behandelen in zijn toespraak. Daarom heb ik, als de auteur van dit artikel, ervoor gekozen om de uitleg van Rypke en Tom te integreren als aanvullende verklaringen voor de complexiteit en mogelijke valkuilen achter de 17 SDG’s. Dit is een summiere uitleg, voor meer informatie verwijs ik graag naar het linkje “Kalender 2030”op deze website.
SDG 1: Geen armoede – een nobel doel? Zeilmaker en Zwitser onderzoeken kritisch het VN-doel om armoede uit te roeien, waarbij twijfels worden blootgelegd over effectiviteit, financiële mechanismen en de rol van NGO’s. Het streven naar een wereld zonder armoede lijkt nobel, maar het artikel onthult de complexiteit en uitdagingen die ermee gepaard gaan.
SDG 2: Geen honger – voedseltransitie in twijfel Onderzoek naar de voedseltransitie onthult verborgen kosten en potentiële elitecontrole over wat we eten. De auteurs trekken de effectiviteit van SDG 2 in twijfel en uiten kritische zorgen over Agenda 2030.
SDG 3: Goede gezondheid en welzijn – achter de schermen van de SDG-mafia De focus lijkt niet primair te liggen op gezondheid, maar op andere belangen. Het artikel onderzoekt kritisch de motieven achter SDG 3 en onthult verborgen agenda’s.
Thierry Baudet (FVD) waarschuwt tegen SDG 3 – Gezondheid en Welzijn. Hij ziet dit als een opmaat naar een mondiaal Ministerie van Volksgezondheid, geleid door supranationale organisaties en stichtingen. Baudet uit bezorgdheid over mogelijke totalitaire maatregelen en verlies van individuele vrijheden.
Baudet waarschuwt dat het nastreven van SDG 3 kan leiden tot de vorming van een mondiaal Ministerie van Volksgezondheid, geleid door organisaties zoals de WHO en de Gates Foundation. Hij bekritiseert de vermeende samensmelting van supranationale organisaties en multinationale bedrijven, vrezend voor totalitaire maatregelen en verlies van individuele vrijheden.
SDG 4: Kwaliteitsonderwijs – politieke indoctrinatie en ‘groene dictatuur’ Beschuldigingen van politieke indoctrinatie in het onderwijs en een levenslange gehoorzaamheid aan wat zij de ‘groene dictatuur’ noemen. Een kritische analyse van SDG 4 en de mogelijke impact op het onderwijs.
SDG 5: Gendergelijkheid – gelijke Kansen, ongelijke resultaten? Twijfels over de veronderstelling dat gelijke kansen noodzakelijkerwijs leiden tot gelijke resultaten. Het artikel werpt een kritische blik op staatsagressie en gendercomplexiteit in het licht van Agenda 2030.
SDG 6: Water op rantsoen – oprecht of waardecreatie? Twijfels over de oprechtheid achter de belofte van “schoon water voor iedereen” en waarschuwingen voor waardecreatie vanuit het idee van waterschaarste en controle over waterbronnen door grote bedrijven.
SDG 7: Betaalbare en schone energie – groene energie: natuurramp of redding? De vergroening van de “Green Deal” wordt beschreven als de grootste aanval op de natuur ooit. Twijfels over de effectiviteit en milieuvriendelijkheid van groene energie worden belicht.
SDG 8: Fatsoenlijk werk en economische groei – eerlijkheid uitgedaagd. Twijfels over de eerlijkheid achter beloften, wijzend op overheidsbedrog, beperkingen op eigendom en de verschuiving naar een door de staat geleide geplande economie.
SDG 9: Gedwongen arbeid – Vierde industriële revolutie en privacyzorgen. Waarschuwingen voor de aanstaande ‘vierde industriële revolutie’ met gedigitaliseerde persoonlijke gegevens, surveillancemaatschappij, cashloze samenleving en mogelijke persoonlijke digitale ID’s.
SDG 10: Verminderde ongelijkheid – herverdeling en bevolkingscontrole. De nadruk op grootschalige herverdeling, het economiseren van vrouwen voor bevolkingscontrole en wijzend op de rol van Bill Gates bij de wereldwijde bevolkingsvermindering.
SDG 11: Duurzame steden en gemeenschappen – opkomst van de slimme politie-staat? Waarschuwingen voor een opkomende slimme politiestaat met kunstmatige intelligentie, gezichtsherkenning en permanente individuele surveillance.
SDG 12: Verantwoorde consumptie en productie – circulaire economie of publieke kosten? De nadruk dat de circulaire economie vaak dient als excuus voor publieke kosten en collectief gebruik, mogelijk resulterend in de afschaffing van privé-eigendom.
SDG 13: Klimaatactie – financiële en juridische kernen. Argumenten dat SDG 13 voornamelijk dient als financiële en juridische kern voor grootschalige plundering, vergelijkbaar met bedrijfsontmanteling door durfkapitalisten.
SDG 14: Bescherming van het leven onder water – nadeel voor kleine vissers. Onthulling van de nadelen voor kleine vissers, klem tussen overheden, de windmolenlobby en een internationaal grondstoffenkartel.
SDG 15: Biodiversiteit – grootste landroof ooit? Kritiek op de biodiversiteitsagenda sinds 1988, waarbij wordt beweerd dat SDG 15 de grootste landroof ooit is, gericht op het verkrijgen van al het land in handen van enkelen.
SDG 16: Permanente oorlog tegen de eigen bevolking? Kritiek op SDG 16 als een ‘permanente oorlog tegen de eigen bevolking,’ wijzend op juridische activisme en de expansieve aard van het UN-rechtenmodel.
SDG 17: Partnerschappen voor de doelen – wereldregering in vermomming? Onthulling van SDG 17 als ‘Wereldregering,’ beschreven als een samenzwering om de Agenda 2030 uit te voeren via sectorale samenwerking, met dreiging voor nationale democratieën.
Conclusie: Thierry Baudet, de voorman van Forum voor Democratie (FVD), heeft in zijn indringende toespraak in de Nederlandse Tweede Kamer diepgaande inzichten geboden in de begroting van het Ministerie van Buitenlandse Handel en Ontwikkelingssamenwerking. Weinig bekend bij velen, speelt dit ministerie een centrale rol bij de uitvoering van de controversiële Duurzame Ontwikkelingsdoelen (SDGs). Baudet heeft, in lijn met de analyses van onderzoekers Rypke Zeilmaker en Tom Zwitser, de 17 SDGs belicht en daarbij potentiële valkuilen en verborgen motieven achter de globalistische agenda blootgelegd.
Het kritische onderzoek van Rypke Zeilmaker en Tom Zwitseronthult een complex web van uitdagingen, twijfels over effectiviteit en verborgen agenda’s achter de 2030 Agenda met zijn 17 Duurzame Ontwikkelingsdoelen. Baudet, ondersteund door deze analyses, heeft kritische vragen gesteld over de haalbaarheid van deze doelen en de ware motieven erachter.
Deze analyse werpt een scherp licht op verschillende SDGs, zoals het streven naar armoedebestrijding (SDG 1), voedselzekerheid (SDG 2), gezondheid en welzijn (SDG 3), en gendergelijkheid (SDG 5), waarbij zowel Baudet als de onderzoekers kritische bedenkingen uiten over de effectiviteit en mogelijke verborgen agenda’s.
In een tijd waarin plannen voor duurzame ontwikkeling aan de mensheid worden opgelegd, benadrukt deze gezamenlijke analyse van Baudet, Zeilmaker en Zwitser de noodzaak voor het publiek om kritisch te blijven, de complexiteit van de gestelde doelen te begrijpen en zich bewust te zijn van mogelijke valkuilen en verborgen motieven achter de schijnbaar nobele intenties van de SDGs.■
Clip: Thierry Baudet (FVD) ontrafelt de verborgen agenda achter de globalistische SDG’s.
Clip: Reiner Fuellmich: Duitse juridische strijder en ‘dwarsdenker’, eindelijk voor de rechter.
Korte film: De covid pandemie vanuit een ander perspectief, toon dit aan je kinderen./span>
Clip: Machtsverschuivingen en geopolitieke inzichten: een analyse van Karel van Wolfen.
Clip: Ralf Ludwig: Aanval op individuele mensenrechten bestempelt leven als onwaardig.
Clip: Sleept Rutte ons wéér een eindeloze oorlog in?
Clip: Gevaar voor black-outs door klimaathysterie.
Clip: Moeten Nederlandse dienstplichtigen naar Oekraïne? Van Houwelingen (FVD) in defensiedebat.
Clip: Tucker Carlson brengt hoop op vrede in Oekraïne.
Clip: WEF onder de loep vanwege vermeende omzeiling van democratie en individuele vrijheden.
Clip: EP Rob Roos legt de globalistische agenda van de EU bloot terwijl Europa afdaalt in dystopie.
Clip:Updates voor Greta! – De echte klimaatkillers.
Clip: Update Reiner Feullmich deel 1.
Clip:Update Reiner Feullmich deel 2
Clip:Update Reiner Feullmich deel 3
Clip: De tweet van Maria Zeee met de volledige update.
NEW: Important Update on Reiner Fuellmich
Legal experts and associates of Reiner Fuellmich join Maria Zeee to detail Reiner’s kidnapping, imprisonment without due process and potential government operation responsible for his situation.https://t.co/9JdFC4MPi7