De Nederlandse visserijtraditie, die al eeuwenlang de basis vormt voor de verse vis in onze eetcultuur, wordt bedreigd door het beleid van zowel Den Haag als de Europese Unie.
De druk om de klimaatdoelen van 2030 en 2050 te halen heeft geleid tot een overvloed aan windmolenparken op zee, die de levens van onze vissersfamilies aanzienlijk bemoeilijken.
Momenteel zijn er al 462 windturbines verspreid over de Nederlandse wateren, en het plan is om dit aantal tegen 2030 te laten stijgen tot 1700.
Deze expansie van windmolenparken beperkt echter drastisch de ruimte waarin de circa 300 vissersbedrijven hun werk kunnen blijven uitvoeren.
Een van de zwaarst getroffen vissers is de 41-jarige kapitein van een van de familiebedrijven.
Hij is al de derde generatie in zijn familie die dit beroep uitoefent.
De recente stikstofwetgeving heeft zijn schip verplicht om kostbare aanpassingen te ondergaan, waardoor het schip al twee maanden aan de kant ligt.
Dit heeft enorme financiële gevolgen voor het bedrijf, en de onzekerheid over de toekomst is groot.
Het probleem wordt verder verergerd door het voorgenomen verbod op bodemverstorende visserijtechnieken door de Europese Commissie.
Veel vissers maken gebruik van deze techniek, waarbij het net van de kotter over de zeebodem wordt gesleept.
Het verbod zou een enorme impact hebben op de visserijsector en kan mogelijk het einde betekenen voor talloze vissersbedrijven.
Europarlementariër Rob Roos van Ja21 uit zijn bezorgdheid over deze gang van zaken.
Hij noemt het onrechtvaardig dat vissers, die al generaties lang in deze wateren vissen, gedwongen worden plaats te maken voor nieuwe industrieën, zoals windmolenparken.
Hij vergelijkt het lot van de vissers met dat van de boeren, waar voedselproductie ook steeds verder wordt beperkt.
De vissers zelf staan strijdbaar in hun verzet tegen deze ontwikkelingen.
Ze willen graag hun bedrijf doorgeven aan de volgende generatie, maar de voortdurende tegenwerking van overheidsbeleid en reguleringen maakt dit steeds moeilijker.
Het voortbestaan van de Nederlandse visserijtraditie staat op het spel, en de vissers zetten alles op alles om hun sector te behouden.
De situatie van Nederlandse vissers die worden weggepest door zowel Brussel als Den Haag is een dringende kwestie die aandacht verdient.
De strijd voor behoud van de visserijsector, een essentieel onderdeel van onze cultuur en voedselvoorziening, is een uitdaging waarbij beleidsmakers, de industrie en de samenleving als geheel moeten samenwerken om een duurzame oplossing te vinden. ■