SDG 8 Eerlijk werk en economische groei.
Rypke Zeilmaker & Tom Zwitser: Bron: De Blauw Tijger
Aanmelden voor de nieuwsbrief?
Klik hier en ga meteen naar het fragment
GoFundMe
Geplaatst op: 16-7-’22
Noord-Korea aan de Noordzee.
SDG 8 belooft ons eerlijk werk en economische groei.
De praktijk wijst op een Rijksoverheid die continu liegt over kosten en baten, de inperking van eigendom, insnoering met regels van vrij ondernemend MKB,
de verbouwing tot een staatgeleide planeconomie en megaprojecten gefinancierd met belastinggeld die een gezonde economie veinzen.
Die eerlijkheid is geen stom toeval maar het resultaat van een denkwijze.
De term eerlijk werk uit de duurzame ontwikkelingsdoelen klinkt als alle andere doelen.
We zijn direct voor eerlijk werk, net als voor lekker eten en gratis bier.
Tot je bedenkt dat die kreet afkomstig is van aan de Verenigde naties gelieerde marxisten: de international Labour Organisation (ILO).
Dan moet er wel een rood addertje onder het gras zitten.
Deze, voor veel mensen onbekende lobbyclub bestaat al sinds 1919.
Huidige vanzelfspreken als de veertigurige werkweek en de achturige werkdag zijn door lobby van de ILO (de ‘labour charter’) tot nationaal beleid geworden in Europese landen.
Wat zij beogen klinkt op het eerste gehoor prachtig maar dat bekekent ook steeds: beknotting van de vrijheid van werkgevers.
De keerzijde van hun idealen is dat er meer regels komen die juist die mensen hinderen die zorgen dater zoiets al een economie bestaat.
Nog steeds is de invloed van de economisch denkwijze van ILO merkbaar.
Uit naam van eerlijk werk lobbyt zij al sinds 1999 voor genderpolitiek als overkoepeld doel;
de ouderwetse marxistische oorlog tegen het gezin.
Zo krijg je twee personeelsleden, man en vrouw voor de prijs van één.
Een socialistische dwangeconomie die ‘beleidsdoelen’ moet halen, duldt geen tegenspraak en weet zich verzekerd van de medewerking van Justitie. ■
Meer weten? Koop EPQUE nr. 11 Alle SDG’s; Het overzicht van de 2030 Agenda!
[mc4wp_form id=”20063″]