Digitale depressie en eenzame massa’s.
| MATTIAS DESMET | Bron |
Al gezien? : Geopolitieke strategieën onthuld: Washington’s cynisme in actie.
Retweet: Bewijs dat antropogene klimaatverandering een denkbeeldige boeman is.
GoFundMe
Geplaatst op: 15-6-’23
Onze samenleving evolueert in een recordtempo naar een digitale kosmos – een samenleving waarin het leven grotendeels digitaal is.
In de digitale samenleving van de toekomst – in sommige opzichten de nabije toekomst – werken, feesten, spelen en vrijen mensen online, en eten ze zelfs digitaal geprint voedsel.
De nieuwste ontwikkelingen op het gebied van Artificial Intelligence (AI) bereiden ons langzaam voor om nog verder te gaan.
Niet alleen vervangen we menselijke interacties door digitale; We vervangen de mensheid zelf.
De dokter, de leraar, de coach, de psycholoog, enzovoort – ze kunnen allemaal worden vervangen door een computer.
Is er een verschil tussen een echt en een digitaal gesprek?
Is er een verschil tussen een gesprek met een mens en een gesprek met een geavanceerde computer?
Ik heb vijftien jaar onderzoek gedaan naar (echte) gesprekken tussen therapeuten en patiënten.
Het heeft me laten zien hoe subtiel en subliem echte gesprekken zijn.
Om maar een voorbeeld te geven: als de ene persoon stopt met praten, neemt de andere het meestal over in minder dan 0,2 seconden – zelfs als de eerste persoon midden in een zin stopt met spreken.
Ter vergelijking: in het verkeer is de reactietijd ongeveer een seconde (dus vijf keer langer).
In echte gesprekken resoneren de lichamen van mensen voortdurend met elkaar.
De gezichts- en lichaamsspieren van de luisteraar trekken op dezelfde manier samen als die van de spreker en dezelfde delen van de hersenen worden geactiveerd.
Wanneer mensen met elkaar spreken, vormen ze een supra-organisme op een psychisch en subtiel-fysiek niveau.
Ze zijn verbonden door een psychisch membraan dat onmerkbaar de meest subtiele emoties van de ene persoon naar de andere overbrengt.
Op deze manier ontstaat er een soort spontane empathie bij de gesprekspartner (tenzij de egostructuur extreem ontwikkeld is, zoals bij psychopathie).
Elk (echt) gesprek bevredigt zo de eerste en belangrijkste oerbehoefte van de mens – resonantie met de ander.
In een digitaal gesprek komt deze resonantie in het gedrang, door de beperkingen van de technologie: kleine vertragingen in de signaaloverdracht, beperkingen van de vrijheid van perspectief, de ander slechts gedeeltelijk zien, enzovoort.
Juist daarom laat langdurige digitale communicatie ons vaak achter met een saai en uitgeput gevoel.
Ons lichaam put zichzelf uit in vruchteloze en constante pogingen om contact te maken met het lichaam van de andere persoon – een fenomeen dat sommigen digitale depressie noemen.
Het valt nog te bezien of het vervangen van een echte psycholoog door een AI-versie een effectieve therapie zal bieden voor dat soort digitale depressie.
De geleidelijke vervanging van echte sociale situaties door kunstmatige situaties in de afgelopen eeuwen en decennia – door de industrialisatie en mechanisatie van arbeid, door de introductie van radio, televisie, telefoon en internet – heeft een verraderlijke tol geëist. Het is verantwoordelijk voor het meest destructieve psychosociale fenomeen van de Verlichting: het ‘atomiseert’ de mens, ontkoppelt ons van onze sociale en natuurlijke omgeving en stort ons in eenzaamheid.
Eenzaamheid bereikte een hoogtepunt in het begin van de 21e eeuw. Studies van vlak voor de coronacrisis melden dat maar liefst 40% van de wereldbevolking zich eenzaam voelt.
De situatie is zo nijpend geworden dat de voormalige Britse premier Theresa May in 2018 een minister van eenzaamheid benoemde.
Veel recenter, in de Verenigde Staten, gaf Surgeon General Vivek Murthy een advies over de gevaren van eenzaamheid in combinatie met een nieuwe “Nationale strategie om sociale verbinding te bevorderen”.
Maar we hoeven niet onze toevlucht te nemen tot statistieken om de ernst van het probleem te voelen.
Stap in de trein – er worden nauwelijks woorden meer gewisseld tussen mensen.
Onze geest is vastgebonden aan een klein scherm – digitale verbinding heeft de menselijke band vervangen.
Als je terloops een voorbijganger begroet – een ooit voor de hand liggende manier om de menselijke band te bevestigen zonder andere intentie – zul je onmiddellijk het probleem voelen en mogelijk een onaangename reactie in ruil daarvoor (een onuitgesproken vraag van: “Wat wil deze van mij?”).
Eenzaamheid en atomisering is niet alleen een probleem, het is een probleem met enorme maatschappelijke gevolgen.
Geïsoleerde, geatomiseerde onderwerpen hebben de neiging om, vooral onder invloed van media en sociale media-verhalen, plotseling samen te smelten tot een nieuw soort groep: een massa.
Dit soort groepsvorming maakt mensen radicaal niet in staat om kritisch na te denken over de verhalen die hen worden gepresenteerd, bereid om radicaal alles op te offeren wat hen dierbaar is, en diep intolerant voor elke stem die afwijkt van waar de massa in gelooft.
De massa’s van weleer (d.w.z. de kruistochten, de heksenjachten, enz.) waren fysieke massa’s – de massa’s bestonden uit een groep mensen die fysiek samenkwamen.
De huidige massa’s daarentegen bestaan uit individuen die, elk in digitale eenzaamheid, door de massamedia worden doordrenkt met vergelijkbare representaties en verhalen.
Het is deze eenzame massa die samen met haar leiders de ruggengraat vormt van het ultieme symptoom van onze rationalistische samenleving: de totalitaire staat.
De grote vraag die we als cultuur moeten beantwoorden is dan ook deze: wat kan de eenzame massa transformeren in een samenleving in de ware zin van het woord – een groep mensen die van mens tot mens met elkaar verbonden zijn; waar het collectief het individu niet vernietigt, maar een ruimte garandeert waarin het als enkelvoudig wezen kan floreren. ■
Al gezien? Geopolitieke strategieën onthuld: Washington’s cynisme in actie.
Retweet: Bewijs dat antropogene klimaatverandering een denkbeeldige boeman is.
Bewijs dat antropogene klimaatverandering een denkbeeldige boeman is, die wordt gebruikt als excuus voor niet-gekozen globalistische organen om de macht en controle over elk aspect van je leven te grijpen, onder het mom van het oplossen van een niet-bestaande “klimaatcrisis”. “. pic.twitter.com/vBf7jXM17y
— Frits Corpelijn (@FCorpelijn) April 22, 2023