SDG 12 Verantwoorde Consumptie en Productie.
Afschaffing eigendom
Rypke Zeilmaker & Tom Zwitser: Bron: De Blauw Tijger
Aanmelden voor de nieuwsbrief?
Klik hier en ga meteen naar het fragment
GoFundMe
Geplaatst op: 17-7-’22
In SDG 12 staat de circulaire economie centraal.
In 2030 moet de helft van alle afval op hoogwaardige wijze worden hergebruikt.
In 2050 zou zelfs alle materiaal oneindig hergebruikt moeten worden.
Net als bij duurzaamheid betekent de term vooral het aanjagen publieke kosten voor private winsten.
Daarnaast dient circulariteit als concept om van eigendom over te gaan op collectief gebruik.
Net als bij biodiversiteit weten politici, ambtenaren, academici en gesubsidieerde activisten beter wat circulair betekent dan mensen met kennis en ervaring.
Het is vooral een deugwoord. Zie ons eens goed zijn!
De uitvoeringsagenda van de Rijksoverheid, Circulaire Economie 2019-2023, geeft als enig concreet handvat deze definiete van circulariteit: “Businessmodelen die veel meer uitgaan van bruikleen dan van bezit.”
Die suggestie van afschaffing van privé-eigendom wordt ook wel verwoord als ‘product as a service’ (PAAS).
Het idee is dat fabrikanten meer op de herbruikbaarheid van geleverde producten inzetten en zelf eigenaar blijven.
Net als bij het Energielabel voor woningen en de ecologisch voetafdruk, wordt er door een particuliere stichting of onderzoeksbureau een
rekenmodel ontwikkeld, dat de schijn van exactheid wekt, maar waarvan de uitslag steevast is: je moet betalen.
Het stikstof model Aerius dat tegen de boeren is ingezet bewerkt iets soortsgelijks.
Zo kan de Rijksoverheid je met dat tot bestuurlijk dwangmiddel opgewaardeerd rekenmodel dwingen tot investeringen.
En dat is steeds het verdienmodel van duurzaam. Een economie van bedrog en dwang met een filantropisch vernis. ■
Meer weten? Koop EPQUE nr. 11 Alle SDG’s; Het overzicht van de 2030 Agenda!
[mc4wp_form id=”20063″]