Ruslandreis juni 2023 . 

| Frans Hupkens | 

Al gezien? : Hoe gaat het nu in Rusland? Ab Gietelink ontvangt zakenman test Peter van Stigt. 

Retweet: Bewijs dat antropogene klimaatverandering een denkbeeldige boeman is.

GoFundMe  

Geplaatst op:  5-7-’23  | Update: 8-7-’23 

Aanleiding en doel.

In de ‘Andere Krant’ stond een uitnodiging voor deelname aan deze bijzondere reis die op initiatief van Peter van Stigt en zijn echtgenote werd georganiseerd.
Peter is een Nederlandse ondernemer die zaken heeft en werkzaam is in Rusland.

Hij is reeds meer dan 20 jaar betrokken bij het wel en wee van het Russische volk.
Hij verwijst graag naar zijn informatie platform ‘Het Europese Huis’, waarop hij zich qua filosofie en inhoud manifesteert.
Deze filosofie sluit aan bij het streven van de Russische Federatie om te komen tot een gedeelde Europese markt en een samenwerking tussen landen die zou reiken van Vladivostok tot aan Lissabon.
Deze doctrine (= leer) werd voor het eerst door Michail Gorbatsjov genoemd vóór de val van de Berlijnse muur.
Een Europees economisch machtsblok dat tegenwicht zou kunnen bieden aan de monopolistische hegemonie, de wereldoverheersende economische en militaire macht van de USA.

Met een initiatief als dit probeert Peter goodwill te kweken, objectieve informatie over te dragen op ons Nederlandse mensen.
Hij was geschrokken van de sfeer, de haat jegens Rusland in Nederland, mede ingegeven door de verhalen van politici en de media.
Met het ontkennen van de geschiedenis en het éénzijdig belichten van de ontstane situatie in Ukraine afgelopen 20 jaar, werd de Russische ingreep door onze overheid direct betiteld als een door Rusland begonnen oorlog en nog erger een oorlog van ons allen (bedoeld is alle Europese naties en hun inwoners).

Is ons gevraagd of we dat ook zo zien?
Deze ‘oorlog’ was al begonnen in 2014 toen de Amerikanen de zoveelste naoorlogse coupe pleegden in Kiev na een hele reeks van eerdere ‘regime changes”.

Voor jullie als Forum aanhangers hoef ik dat niet verder uit te diepen.
Het was immers Forum die in de lange aanloop naar de ultieme ingreep door Rusland in januari 2022 steeds had gewaarschuwd voor de achterliggende geopolitieke krachten en echte bedoelingen van de VS en het Verenigd Koninkrijk.
Samen met anderen is in april 2016 een referendum georganiseerd tegen de Associatieovereenkomst tussen de EU en zijn instituties enerzijds en Ukraine anderzijds.
De uitslag is bekend, Nederlandse burgers stemden tegen en de regering omzeilde deze uitslag met de truc van het ‘inlegvelletje’.

Kortom, nu, zoveel jaar later kregen we de kans om te gaan zien hoe het echte leven er inmiddels in Rusland uitziet.
Maar ook om te gaan genieten van de mooie cultuur, het bezichtigen van steden en dorpjes, het ontmoeten van bijzondere mensen.
Een vredesmissie door ook in contact te komen met ‘gewone’ burgers op deze planeet. Mensen, zo zou blijken, die zich zorgen maken over het verlies van zoveel jonge mensenlevens en slachtoffers aan beide zijden.
En dat niet alleen, zij zien ook de grote worsteling waarin de hele wereld zich bevindt om uit de ontstane chaos en gekte te komen.

Algemene impressie

Deze reis heeft op de deelnemers een overweldigende indruk gemaakt.

De schoonheid en grandeur van steden als Sint Peterburg en Moskou, veel elegantie, historische paleizen uit de Tsarentijd, een architectuur van grote Italiaanse en Franse bouwmeesters, musea met een omvang en collecties die je nergens anders in de wereld tegenkomt. Alle straten, parken en stegen even proper, blinkende metro’s en overal vriendelijke en behulpzame mensen.
We werden steeds met alle egards ontvangen, men toont hier respect voor de ouderen, ze staan voor je op in het OV.
Ondanks de drukte voelde je de rust die de mensen uitstraalden. Natuurlijk zaten ook zij steeds met hun smartphone in de hand maar zodra aandacht nodig was werd die respectvol gegeven.
Men was erg nieuwsgierig, niet vooringenomen. Even geduld oefenen en er werd iemand op je afgestuurd die in goed Engels, niet voor zichzelf maar voor een ander wel het een en ander wilde weten.
Men vond ons dapper, moedig dat we in deze tijd naar Rusland waren gekomen.
Het toerisme lag immers op zijn gat na de zoveelste Westerse boycot, geen rechtstreekse vluchten naar en vanuit Rusland, geen bank betaalverkeer mogelijk, visacards geblokkeerd door het Westen.

Het eten is voortreffelijk, zeer betaalbaar en het smaakt nog zoals bij ons in de jaren vijftig van de vorige eeuw: genetisch gemanipuleerde voeding is niet toegestaan.
Er is volop variatie en alles is zeer betaalbaar. Benzine kost € 0,60 per liter, de huren zijn laag en evenzo de energiekosten, water is gratis maar is in de grote steden niet drinkbaar.
Opvallend was de kennis en het inzicht van de Russische mensen over hetgeen zich in het Westen afspeelt.
Ook waren ze goed ingelicht over het spel dat Amerika over de ruggen van de Europese landen speelde en nog steeds speelt in de strijd tegen Rusland.

De reisroute, het omzeilen van de sancties

Laten we vooropstellen dat de twee initiatiefnemers beiden perfect de Russische taal beheersen en zij met zijn collega’s in Rusland over een netwerk beschikken die zaken ter plekke kunnen regelen.
Als eenling zou je niet weten waar te beginnen.
En als je al denkt het wel te weten dan loop je tegen de regels van het sanctiebeleid aan zoals het niet kunnen betalen via bank en met visacard.
Ook met hun draaiboek in de hand werd van ons de nodige eigen inbreng gevraagd.
Voor de aanvraag van het visum is het nodig dat je door iemand uit Rusland wordt uitgenodigd.
In dit geval niet zo moeilijk. Maar voor alle zekerheid zelf toch een ervaren en betrouwbaar Nederlands visumbureau ingeschakeld.
Op dit moment is persoonlijk bezoek aan de Russische ambassade niet mogelijk, alles gaat elektronisch en per aangetekende post.
Er zijn geen rechtstreekse vluchten te boeken. Dus nu proefondervindelijk de ‘gemakkelijkste’ manier: Vlucht met Wizzair van Eindhoven naar Gdanks (het vroegere Danzig). Zelf boeken.
Transfer van luchthaven naar busstation Gdanks, kan met een OV bus. Taxi is de betere optie en niet duur zeker als je met meerderen samen reist.
Aansluitend een busreis naar het Russische Kaliningrad. Tickets werden geregeld vanuit Nederland via de contactpersonen in Rusland.
De rit van ca 150 km is op zichzelf goed te doen, echter zeer veel geduld oefenen aan de grens, zowel de Poolse als Russische grenswachten pesten elkaar maar vooral de reizigers.
Zeker als er Ukrainers aan boord zijn kan de wachttijd wel 4 tot 6 uur bedragen.
Oké, je bent nu in Rusland en hoogtijd om te gaan eten en slapen in een mooi hotel.
Dat kan je niet zelf regelen met Booking.com, sanctiebeleid.
Dus geregeld door contactpersonen aldaar.
Bij deze reis was de dag erna, in afwachting van de binnenlandse vlucht naar St. Petersburg, een stadstour met een geweldig goede gids geregeld, ook weer door deze contactpersoon.
De inlandse vlucht werd door de organisators vanuit Nederland geregeld met inschakeling van de contactpersonen, dat kan je niet zelf, er is immers geen mogelijkheid om zelf vanuit Nederland een betaling te doen tijdens het boekingsproces.
Een vlotte en veilige vlucht met een moderne Boeing naar ons eerste doel: St. Petersburg.
Transfer met minibusje naar hotel, ook weer geregeld door bekenden ter plaatse. 
De volgende dag geld wisselen van euro’s naar roebels, een gunstige koers bij de officiële bank, geen transactiekosten, betere koers bij omzetten van minimaal € 500,-
Nu je in Rusland bent en met de nodige roebels op zak is alles simpel (pardon, behalve de taal) als maar zijn kan.
Met een moderne hogesnelheidstrein zijn we naar Moskou gegaan. Ook daar stonden twee busjes op ons te wachten voor de transfer naar ons hotel.
Hotel? Het bleek een voormalige Paleis van Tsaar Peter de Grote te zijn. Destijds zo’n drie kilometer van het Kremlin gebouwd langs de weg van St. Petersburg naar Moskou.
Het diende als rustplaats alvorens de Tsaar voor staatszaken naar het Kremlin toog.
Het hoofdgebouw doet nu nog dienst als ceremonieel gebouw van de gemeente Moskou. In de eveneens prachtige bijgebouwen waren de hotelkamers gesitueerd.
Onder het gebouw ligt een spa met onder meer een 25-meter bad.
Met het geweldig mooie metro netwerk was voor € 0,60 per rit heel Moskou te bereiken.
De terugreis met een Airbus naar opnieuw Kaliningrad was comfortabel.
En opnieuw stond onze gids daar op ons te wachten voor nog een korte excursie naar Krantz, een mooie badplaats aan de Oostzee.
De ellende van de busreis naar Polen, met opnieuw lang oponthoud aan beide grenzen ben ik inmiddels te boven.
Ook de terugtocht uit Moskou was zoals jullie zullen begrijpen geregeld door de agenten van Peter’s zaak.

De geplande ontmoetingen met mensen

Deze reis werd opgevat als een burger-vredesmissie echter zonder het plezier van een cultuurvakantie uit het oog te verliezen.
Het was een geregel van jewelste om de onderdelen aan elkaar te breien.
Naast dat ieder ook zijn eigen dingetje mocht doen.
Adel verplicht is de uitdrukking die aangeeft dat naast de toerist uit te hangen, je op gezette tijden ook aandacht moet schenken aan de meer serieuze zaken.
En zeker als je weet wat er nu allemaal speelt in de wereld.

Onze gids In Kaliningrad (het voormalige Koningsberg) mogen we niet vergeten in het rijtje ontmoetingen.
Hij was een wandelende encyclopedie met veel historische kennis over de geopolitieke ontwikkelingen en de daarmee gepaard gaande menselijke tragedies.
Zoals hier in Kaliningrad de verdrijving na de eerste wereldoorlog van de oorspronkelijke Oost Pruisische bevolking terug naar het Duitse rijk en het volledig kapot bombarderen van de stad tijdens de tweede wereldoorlog.
Zulke tragedies vormen of moeten we zeggen vervormen mensen plotsklaps en volledig bijvoorbeeld in hun opvattingen over de macht en het geloof in de politiek.
Maar het heeft ook hun visie beïnvloed over hetgeen zich nu afspeelt in Ukraine.
Zij voelen met de gewone mensen in Ukraine mee en twijfelen om partij te kiezen.
Deze gids weigerde ondanks zijn groot inzicht in de huidige situatie een voorspelling te doen over de afloop van het conflict.
Cynisch zei hij: “We hebben moeilijke tijden achter ons liggen, we hebben het nu in Rusland relatief erg goed, laten we genieten van iedere dag die voor ons ligt.
Zonder aanwijsbare oorzaken kan het zomaar afgelopen zijn, dat hebben wij geleerd uit onze geschiedenis”.

In St. Petersburg hadden we in een appartement aan een moika (gracht) een gesprek met Vladimir Shestakov (!), een zestiger die aan de hand van het thema Civil Diplomacy een betoog hield
over onder meer het ontstaan, het verloop en de mogelijke afloop van de huidige crisis.
Vanuit zijn vele contacten over de hele wereld wist hij het mondiale krachtenveld te duiden.
Opmerkelijk voor ons was dat hij ook open over de verschillende stromingen en meningen binnen Rusland sprak en over de vrijheid van meningsuiting die inmiddels gemeengoed is in Rusland.
Gemeenschappelijk voor het Westen en Oosten is dat professionele politici van beide zijden last hebben, beheerst worden door oligarchen.
Poetin werd 20 jaar geleden onder meer aangesteld om schoon schip te maken nadat Boris Jeltsin Rusland met zijn rijkdommen verkwanseld had aan Westerse ‘roofridders’ die dankbaar gebruik maakten van het omvormen van de Russische federatie van een communistisch naar een kapitalistisch systeem en daarmee de Russische bevolking naar de armoede dreven.
Poetin heeft deze taak na veel aarzelen op zich genomen en is grotendeels in zijn missie geslaagd.
Grotendeels omdat er nog steeds van dit soort machtigen rondlopen.
In deze crisis heeft hij niet enkel te dealen met deze clan maar ook met de leiders van alle ‘deelstaten’.
De meest gehoorde gedachte hier in het Westen is dat Poetin een wrede niets en niemand ontziende dictator is.
Zo wordt dat in Rusland door de overgrote meerderheid van de mensen niet gezien en beleefd.
De mensen begrijpen voor welke opgave Poetin stond en nog staat en zien dat hun land sinds zijn aantreden groeit en bloeit als nooit tevoren. (!!)

Omdat er aan beide zijden grote financiële machthebbers zijn die feitelijk via hun politieke vertegenwoordigers de macht uitoefen, zo vervolgt Vladimir zijn betoog, is het van de huidige politici niet te verwachten dat zij enige invloed kunnen uitoefenen op het stoppen van het conflict. Om het complexer te maken schetst Vladimir ook de verwevenheid van belangen van de oligarchen aan zowel Russische als Westerse zijde. Zijn betoog is dat verandering enkel mogelijk is vanuit de burgers zelf. En dat is in het verleden bewezen, denk aan Ghandi, Nelson Mandela en korter bij huis aan Lech Walesa, die mensen wisten te mobiliseren om weerstand te bieden tegen onredelijke systemen en politieke leiders. Hij ziet dat die beweging in deze richting gaande is, niet enkel in Rusland maar ook in de rest van de wereld. Het is een taai proces dat veel tijd nodig heeft.

Als tussenstop tijdens onze excursies aan de Peter Hof, een geweldig mooi paleis met schitterend park aan de Finse Golf en aan het zomerpaleis van Catherina de Grote, gingen we op bezoek bij Bert en Eva.
Beiden vanuit Heerlen geëmigreerd naar hun nieuwbouw datsja buiten St. Petersburg.
Met hen niet zozeer gesproken over de politiek maar wel over de plussen en minnen van hun stap hierheen.
Zij is Russische en dat is een voordeel om je blijvend te kunnen vestigen In Rusland.
Hoewel Rusland schreeuwt om mensen is er een streng asielbeleid dat Poetin niet zomaar aan zijn laars kan lappen.

Later zullen we in Moskou een Amerikaanse journalist ontmoeten die heel veel weet over de mogelijkheden je te vestigen in Rusland.
Hij wordt vanwege zijn openlijke manier van verslaglegging als persona non grata beschouwd in de VS.
Zijn baas is bij terugkeer in de VS gevangengenomen.
Dat lot wacht hem ook.
Nu is hij naast schrijver voor alternatieve media ook adviseur voor mensen die zich in Rusland willen vestigen.
Nu we hier Moskou noemen kunnen we op deze plek de ‘formele’ gesprekken aldaar kort onder de loep nemen.
Tijdens een diner in ons mooie hotel waren naast de Amerikaanse journalist Sonja van de Ende en haar dochter aanwezig.
Sonja is journalist en werkte zowel in Syrië als in Ukraine aan het front, dus niet ergens achteraf in een hotelletje, als oorlogscorrespondent voor de Nederlandse omroep.
Op het moment dat ze waarheidsgetrouw verslag deed over de gruwelijkheden die het Ukrainse leger pleegde tegen de eigen en Russische bevolking, werd ze verbannen op de Westerse media.
Nog erger zij kwam op een dodenlijst te staan van ‘mijnheer’ Zelenski met, zoals zij zei, medeweten van Rutte.
Feitelijk heeft Rusland met de stand van nu de oorlog reeds gewonnen.
Zij zegt verder dat Ukraine zal worden opgesplitst en over verschillende landen wordt verdeeld.

Andere Russische insiders beweren volgens Vladimir, een ex-collega van Peter en ook aanwezig bij het diner, dat heel Ukraine ingelijfd wordt bij de Russische Federatie.
De regering Moskou wil geen toestanden in Europa zoals Korea, Cyprus, Vietnam en Palestina.
Maar beide mogelijkheden houden wel in dat het voorlopig onrustig blijft en dat een akkoord op zijn vroegst in 2024, maar mogelijk nog later wordt bereikt.

Op de slotavond hebben we in een luie stoel en met een drankje in de hand boeiende gesprekken gehad met collega’s van Peter, Maksim uit Moskou, Leonid uit Kazan (een mooie stad 800 km t.o. van Moskou) en Andrei, uit de buurt van Moskou.
Leonid vertrouwde mij toe dat hij gevaccineerd was om zich vrij te kunnen bewegen voor zijn werk.
Toen ik blijkbaar ontzet keek voegde hij er met een glimlach snel aan toe, nee, nee, geen mRNA spuiten, die hebben ze voor jullie bedacht.
Wij hadden Sputnik vaccins voor wat ze waard zijn.

(!) Vladimir Shestakov heeft vanaf de jarentachtig samengewerkt met Sharon Tennison.
Zij is de oprichter en president van het Center for Citizen Initiatives, een pacifistische organisatie die Amerikanen ondersteunt bij het bezoeken van Rusland.

(!!) De Russische Federatie kent sinds de omwenteling een Grondwet met alle wezenlijke kenmerken van een democratie.

Het staatsbestel bestaat uit een President, een Premier van de regering, de Doema (Lager Huis) van 450 gekozen volksvertegenwoordigers die elke 5 jaar verkozen worden uit leden van de verschillende politieke partijen. Ook kent het een Federatieve Raad (het Hoger Huis) van 170 leden. Ieder van de 85 (!) federale deelgebieden levert 2 afgevaardigden.

Die 85 deelgebieden bestaan uit: 22 republieken, 46 oblasten (provincies), 9 Krajs (kringen), 3 federale steden, 4 autonome districten en 1 autonome oblast.
Daarnaast is er onafhankelijke Rechterlijke Macht met rechters die voor hun hele leven worden benoemd.
Kortom: de ‘dictator’ Poetin heeft nogal wat rekenschap af te leggen.

Toevallige gesprekken met de ‘gewone’ Russische burger.

Naast de geplande gesprekken met collega’s en bekenden, journalisten en ambassadeurs hadden we het genoegen met ‘gewone’ Russische mensen te praten.
Hun nieuwsgierige aard en hun ‘open mind’ waren opvallend.
Over hun kijk op Poetin is er een verschil tussen de oudere generatie en de jeugd. De (studerende) jongeren verwijten hem dat door de ingreep in Ukraine zij niet meer naar het Westen mogen om te studeren maar ook voor vakantie.
De ouderen daarentegen begrijpen heel goed dat zijn optreden hard nodig was, zij vonden dat Poetin al veel eerder had moeten optreden.
Zij zien het gevaar dat Rusland onder de voet wordt gelopen door Amerika en zijn westerse (NATO) vazallen.
Mensen vonden ons moedig, immers door te komen word je aangemerkt als een staatsvijand.
Iedereen die we spraken zag het fenomeen van Oosterse en Westerse oligarchen die hun regeringen in hun macht hebben. Ook Poetin kan niet alles doen wat hij zou willen doen.
De mensen begrijpen ook dat de burgers in het westen, zoals zij vroeger, inmiddels in een totalitair systeem zitten.
Zij voelen deze pijn en wensten ons sterkte. Als er al haat was dan was die gericht tegen Amerika.
Zij prezen Poetin omdat hij zijn stappen in het conflict vaker en zonder mitsen en maren aan hen uitlegt en ook durft terug te komen op zijn woorden als hij zaken verkeerd heeft ingeschat.

Opvallend was de kennis en het inzicht van de Russische mensen over hetgeen zich in het Westen afspeelt.
Je kunt het geen propaganda van staatswege noemen.
Immers zij noemden feiten zoals reductie van de agrarische sector, de vaccinatieplicht, de avondklok, de ‘noodwetten’ die omgezet worden tot definitieve wetten, de asielproblematiek en de door het Westen zelf gecreëerde energiecrisis.
Overigens veel thema’s die ook in het verleden in Rusland speelden en nog spelen en toen hebben geleid tot grote economische achteruitgang.

De (on)macht van Poetin

Tijdens het schrijven van deze paragraaf, 24 juni, deed zich de onverwachte ‘coupe’ voor in Rusland.
Onmiddellijk kregen we van onze contacten de laatste stand van zaken door. En hun uitleg zorgde voor een zucht van verlichting: er is niets ernstigs aan de hand, het gewone leven gaat zijn gangetje ondanks de oproep aan de bevolking van Moskou om zoveel mogelijk thuis te blijven. Mijn gedachte ging uit naar onze gids in Kaliningrad die zinspeelde op onverwachte wendingen die direct een groot gevolg kunnen hebben voor de situatie ter plekke. Gelukkig bleek de actie van de ‘Wagner’ baas een storm in een glas water en volledig onder controle van de regering.

De duiders in de mainstream media hier in Nederland zaten al te kwijlen bij de gedachte dat Poetin het veld moest ruimen. Mijn overtuiging over de kracht van Rusland werd bijna aan het wankelen gebracht, zo overtuigend waren de journalisten en ‘oorlogsdeskundigen’ hier.

Inmiddels, 27 juni, weten we meer maar natuurlijk nog niet het naadje van de kous.

Poetin werd, hoewel niet openlijk, gesteund door de oligarchen.
De bevolking heeft ook geen krimp gegeven. Zij waarderen blijkbaar de open informatie die Poetin op dat moment gaf, informatie die in lijn bleef met zijn eerdere betogen over de machtsstrijd die tussen het Oosten/Zuiden en het Westen gaande is.

In de westerse media is Poetin al decennialang als dictator weggezet en dat zonder enig inhoudelijk en steekhoudend argument.

Zoals hierboven al is aangegeven spelen zich in de Russische Federatie zelf ook allerlei machtsspelletjes af. De federatie kent vele soevereine grotere en kleinere landen met hun eigen regeringen.
Ook Rusland is opgedeeld in vele oblasten (provincies) met hun eigen besturen. Ook kent Rusland een sterke bureaucratie met goed opgeleide ambtenaren.
Kortom, naast de doema (het parlement) is er ook een senaat, een eerste kamer die bestaat uit 2 afgevaardigden per deelstaat.
En neem van mij aan dat die landen niet hun zwakste mensen afvaardigen om hun belangen te verdedigen. En dan hebben we hier nog niet genoemd de sterke macht van burgemeesters van de grote steden die voor hun gebied vergaande bevoegdheden hebben. Deze gedecentraliseerde instituties zijn na de val van het communistische regime ingericht om de overgang naar een meer kapitalistisch systeem mogelijk te maken.

Een dergelijke overgang vanuit een systeem dat meer dan 70 jaar opgang deed is geen sinecure.
Het vergt een cultuuromslag van jewelste. De eerste 10 jaar o.l.v. Gorbatsjov en Jeltsin werden vooral besteed om de mind set van mensen om te vormen naar het functioneren in een meer vrije economie en in een democratische wijze van bedrijfsvoering.

Het was ook de periode waarin veel van de staatseigendommen verkwanseld werden aan merendeels westerse kapitalisten. De mensen raakten in armoede. In het voorafgaan van Jeltsin’s aftreden had zich binnen het Kremlin een opvolgingsstrijd voltrokken. Poetin kwam niet plotsklaps aan de macht, hijzelf heeft meer dan een half jaar getwijfeld of hij de geschikte persoon was voor deze grote uitdaging. Hij wist van zichzelf dat hij geen mensen mens was. Hij was een serieuze denker, een schaker, niet zo gericht op het onderhouden van sociale contacten en het smeden van politieke allianties.
Hij was iemand die van zijn volk en zijn regeringsstaf veel loyaliteit aan Rusland vroeg.
Pouting  gaf de eenmaal benoemden het mandaat om dat te doen wat in het belang van Rusland was. Hij trad hard op tegen corruptie zeker als het mensen betrof, die weliswaar op voordracht van anderen, door hem waren benoemd.

Door hier consequent naar te handelen heeft hij veel respect afgedwongen zowel in het bestuursapparaat als bij de bevolking.Onder zijn leiding heeft Rusland een enorme sprong voorwaarts gemaakt.
En wat ik proefde bij de mensen die we hebben ontmoet is dat hij sterk in het zadel zit, dat kritiek op hem mag worden gegeven en dat hij iemand is die streng is, veel geduld oefent (voor sommigen te veel, hij mag eerder en krachtiger optreden) en die terecht dissidenten die op de vernietiging van Rusland uit waren van het toneel afvoerde.
“Noemen jullie in het Westen hem maar een dictator, wij zien hem als één van de sterkste leiders van de wereld”.

Hoe verder, de toekomst
Zoals eerder in dit verslag is aangegeven zijn er mondiaal gezien zoveel nog nooit getoonde krachten tegelijkertijd in de geopolitieke machtsstrijd werkzaam dat een voorspelling doen hoe het afloopt godsonmogelijk is.
Hoe de Russische regering de afloop, het einddoel van deze speciale militaire operatie ziet hebben Poetin en minister van Buitenlandse Zaken Lavrov regelmatig in het openbaar uitgelegd. Of er achter de schermen een andere agenda besproken wordt met het Westen is natuurlijk altijd mogelijk. Echter als je alle bronnen in Rusland beschouwt dan zijn zij het over een conclusie eens: Ukraine zal in zijn huidige vorm niet meer bestaan en Rusland wil een veiligheidszone aan deze westkant van hun grondgebied.

De ogenschijnlijk sterke alliantie tussen de alom overheersende VS en de EU in samenspel met de NAVO, het WEF, de VN met hun aanhangende door de elite gefinancierde instellingen als WHO en Wereldbank zien hun machtsstrijd en hun krampachtig vasthouden aan het streven naar een op hun regels en waarden gebaseerde orde met één mondiale en unipolaire regering niet soepel verlopen. Integendeel er zijn steeds meer landen met een groeiend besef dat ze in het verleden uitgebuit zijn door Amerika. Deze landen sluiten nieuwe allianties en zoeken aansluiting bij Rusland en China als reactie tegen de Westerse wereld.

Zowel China als Rusland alsook de VS doen inmiddels verwoede pogingen om deze onafhankelijke staten aan zich te binden.Om daarin succesvol te zijn, zijn blijkbaar alle middelen die ter beschikking staan toegestaan. Wat wij niet zien en niet horen is dat landen die niet meewerken aan deze pogingen van de VS en hun vazalstaten tegen economische sancties aanlopen.

Vanzelfsprekend zijn onze op zorgen voor de mensheid gerichte waarnemingen slechts een speld in een hooiberg.
Natuurlijk moet je kritisch blijven op welke politiek systeem en hun leiders dan ook.
Maar ik zie wel een paar sterke punten in de Russische mentaliteit die een ‘natie’ sterk maken.
Ik kan hier niet spreken van een ‘volk’ sterk maken. Immers de Russische Federatie is een mengeling van allerlei culturen, religies, een mengeling van landen die al verder economisch zijn ontwikkeld en andere die nog een weg te gaan hebben.

Maar de mensen in Rusland hebben gemeenschappelijk iets waar ik jaloers op ben. Iets dat wij mogelijk in de jaren vijftig en begin 60-tiger jaren van de vorige eeuw ook hadden maar dan in mindere mate.

Ik noem ze staccato:

• Gemeenschapszin,
• Respect voor elkaar en voor ouderen,
• Familiezin,
• Vriendelijk uitnodigend en sociaal betrokken,
• Koesteren van de cultuur en kunst met een grote ‘K’,
• Religieus en niet discriminerend naar soort religie,
• Tradities bewaren en een goede kijk op de geschiedenis hebben.

Natuurlijk heeft in Rusland de tijd niet stilgestaan, de westerse invloed heeft de jeugd inmiddels ook te pakken. Dat uit zich in modieuze kleding, de westerse muziek en het ruige uitgaansleven.
Met al deze verschillen weet onze ‘dictator’ Poetin goed om te gaan.
Hij stuurt aan op de gemeenschappelijke waarden van de afzonderlijke groepen in zijn immens grote rijk.
Poutin respecteert daarbij de lokale gebruiken en onderschrijft de vrijheid van religie.

Als je het fatsoen en orde en netheid ziet in de grote steden dan zegt dat ook iets over leiderschap.
Leiders tonen het goede voorbeeld. Ook zij maken fouten maar die worden hen vergeven omdat mensen de goede bedoelingen zien.

Omdat het bij de natuur van mensen past, zal een fatsoenlijke en sociaal ingestelde beschaving het altijd winnen van een corrupte, decadente, bedorven en op macht beluste samenleving.
Het is niet voor niets dat onze Westerse overheden er alles aan doen om wat zij zien als dominante westerse beschaving, de waardes en cultuur die zich daarin manifesteren om zeep te helpen.
Alle maatregelen die zij op een slinkse wijze nemen en verder willen invoeren zijn immers gericht tegen het natuurlijke gedrag.
Ik hoef niet uit te leggen welke dat zijn. Dat hebben ons de Russische mensen in die paar weken duidelijk gemaakt en zijn hierboven, zij het niet uitputtend, benoemd.

Frans Hupkens ■

Zie ook interview Ab Gietelink met Peter van Stigt, uitzending 219

  Hoe gaat het nu in Rusland? Ab Gietelink ontvangt zakenman Peter van Stigt. 

Zie ook interview Ab Gietelink met Peter van Stigt, uitzending 219

GoFundMe  

   Retweet: Bewijs dat antropogene klimaatverandering een denkbeeldige boeman is.

Bewijs dat antropogene klimaatverandering een denkbeeldige boeman is, die wordt gebruikt als excuus voor niet-gekozen globalistische organen om de macht en controle over elk aspect van je leven te grijpen, onder het mom van het oplossen van een niet-bestaande “klimaatcrisis”. “. pic.twitter.com/vBf7jXM17y

— Frits Corpelijn (@FCorpelijn) April 22, 2023